beatitudo theorema

Amicus carus, post multas cogitationes pulchra quod fecerunt in unum usque, hodie habere ad officium amen dico vobis quia fundamental eritis enim in re est aliud enim est esse omnibus hominibus.

Cum ad scholam a iuventute et doctis pluribus, et plurium Theorematum si memor ipsa ratio praeteriti peritorum. Carissime nulla neque doctus neque magistrum habuerit molestias docuerim vos primum te scire quod secum omnes animae idem multos forsitan vitae non intellegant. Quod loquor, mi amice, non ad numeri e doctrina aut praecepta, quae sunt docuit in schola, quid sit dicere "ex theoremate beatitudo".

Multi sentiunt infelix scis quid? Habent et non videbit bonum proximi.

Cave amicissimi homines vel mittere felicitas. Rerum finem, qui confundit. Nolite operari bonum non felicitatem tuam familiam. Bene pro omnibus vobis: Deus gratias ago sed quod habes, non est tuus te habere felicitatem.

Beatitudo carus amicus vera beatitudo, quae est, ut intelligat estis et vos a Deo creata debet Deum redire. Non est in perceptione qua vocati estis: quia tibi Deus dedit missionem et peperit vos quia secutus est. Non est in perceptione sunt quod natum est ex Deo, non haberet animam, non autem transiens in aeternum, et hoc mundo sit, sed est vita aeterna observantem.

Si tu mi amicus videatur in quo beatitudo consistit, et omnia scripsi vobis fundatur in relatione ac dona Dei. Sic, mi amice, nos creavit, Deus est ejus voluntatis, et posuit animam suam in manus Domini sequi semitae illius aspirando volens ista felicitas. Et sciendum, quod fit in vita nihil sed forte omnia est coniunctum Deus vult ea quae vult, et implerem ad consequi vitae fundatur in vestri semita. Intellegi uel quod bene, nihil fit a casu.

Carissime hoc modo sine te scire volui conceptum diu. A conceptu parvum sed magnum documentum. Iam pro amico non modo muta muliere risus at vel promotione ad ripam propter gaudium quia ultra fluctuates sed semper iterum venio et haec fiunt non vitae beatitudo autem esse debet oblivisci quid sis, et quod Deus creavit te et nihil tibi accidit circa oportet quod afficit vestra beatitudo.

Carissime huius libri initio si tu vides et dixi eis non multos post felicitatis cernis. Carissime ad felicitatem, sed non intus. Beatitudo es te ipsum fili Dei creata est aeterna, non amari et fines plena lumine. Quella stessa luce che devi far brillare nel tuo quotidiano per rendere felici le persone che vivono accanto a te e far capire che la felicità non è una cosa astratta ma nella realtà sei tu stesso non quello che ti circonda.

Haec meditatio mea est enim hodie Veneris die 17 ad eam patet quod religio non existit. Fatum sumus architecti nostrorum, vita nostra sit in Deum, et non ligatum et in numerum dierum.

Scripsit Paulus Tescione