Omnipotens sempiterne deus te sentire, quia cum infirma

Odi infirmitatem. Nec poterant sufficere ut faciam satis. Ut ens dependens et non aliis. Non ignoras quid futurum sit nescio. Sententia, similis sum, non adeo in faciem temptare. Ego Daniel langui, et non sicut sentiens obruit. Et ego non sum, ubi corporaliter infirma placet, passione existens debilis, mentis infirmi, aut spiritualiter infirma. Nonne ego sum facis, non commemorare, sicut non infirmi! Sed per ironiam, infirmitatem meam aliter spectat verbum Dei. Est pars fundamentum venire ad Christum. Apud Lucam, Jesus dixit V, 5-31: «Sunt etiam quibus non est opus valentibus medico sed qui male habent. Non enim veni vocare iustos sed peccatores in paenitentiam ". Certet nostra infirmitas Christi. Non obstat quod sit vincere. Non aspice nos, et unde queritur quod non datis in cremori segetem. Melius, Quivis antiburschius Atque irrisores infirmitatem inquit 'vide quid possum facere voluntatem ". Si vestra toleratur infirmitas, re vera autem facere fun de te hodie ad Deum se orando converterat. Orate Dominum et requiem per circuitum in sua potentia in infirmitate perficitur.

Haec orationis est per me et te: Pater mi, tu ego hodie haud ad infirma et ita remansit virium. Sunt igitur multa mihi super laminam, tot curarum, tot dubitationes, tot sunt ut non modo possint. Et cum cogitant de illis quae ante sunt, extendens me sentire obruit. Quem diligentius intuens clara dies in fine, ubi hanc onus, sentio amo ego non perimus. Omnia videtur impossibile. Et dixit ad te onerata querellis. Scriptura dicit tu es nobis "petra salutis" nostrum et "arcem". Tu omnem conscientiam et omnipotentis exsistunt. Tu nosti de summa tributi porto. Non miror eos. In facto, fiat tibi in vita mea. Maybe non scire, nam ad eas, sed scire possum credere bonitatem tuam. Et quid suus 'optimus facio semper fidelis ad me. Vos curo amplius de iis sanctum, immo mihi statim supra beatitudinem. Peto ut depone onus istud, ut auferat infirmitatem meam, sed finis: super omnia volo ut fiat voluntas tua. Et fateor in me et ego odi hanc infirmitatem. Incerti ignarique quid potissumum facerent mihi non placet. Sicut et ego non satis esse potest. Ignosce mihi velim satis metuens. Parce mihi, si vis esse in potestate. Ignosce si diligentior sum transferri queruntur et murmurant. Ignosce si diligentior sum dubito pro tua in me caritatem. Et parce mihi quia non credidistis mihi, et habentes fiduciam super te et non volens gratiam. Respice infirmitatem meam, ut viderem et quando futurum, auxilium tu mihi crede. Ego sicut Paulus complectitur ut miser sit virtus. Sit vos opus mutare infirmitatem meam super me. Sit glorificamus te mihi in infirmitatibus meis, a me vultus tui et signa atque portenta, per incredibili caritate Christi. Concede laetitiam evangelium in medio certamine. Est autem Jesum propter Jesum, et in orare non possum: Amen.