XXII Februarii Evangelium MMXIX
Genesis libro alteram 3,9-24.
Post lignum in Adam comedit, vocavitque Dominus Deus Adam et dixit ei: "Ubi es?".
Qui responderunt: "gradus tuam audivi in horto, et timui, eo quod nudus essem, et abscondi me".
Et dicebat illis: "Qui scis fiat eras nuda? Have vos comedisti de ligno, ex quo præceperam tibi ne comederes, comedisti? "
Dixitque Adam: "Mulier, quam dedisti mihi, dedit mihi de ligno, et comedi illud juxta positis."
Et dixit Dominus Deus ad mulierem: "Quid hoc fecisti?". Femina respondit: "Serpens decepit me, et comedi".
Et ait Dominus Deus ad serpentem: "Quia fecisti hoc, maledictus es inter omnia animantia, et quod plus omnibus bestiis; super ventre tuo ambulabis, et pulverem comedes cunctis diebus vitae tuae.
Inimicitias ponam inter te et mulierem et semen tuum et semen illius: ipsa conteret caput tuum et tu suffodiet plantas huius insidiaberis calcaneo eius ".
Mulieri dixit: « Multiplicabo dolores tuos et uterum tuum, cum dolore paries filios. Ad virum tuum erit instinctus, sed dominabitur tibi.
Ad virum dixit: “Quia audisti vocem uxoris tuae et comedisti de ligno, de quo praeceperam tibi, ne comederes, maledicta humus propter te! Cum dolore capies inde cibum omnibus diebus vitae tuae.
Spinas et tribulos germinabunt tibi, et campum fœnum comedes.
In sudore vultus tui vesceris pane; donec revertaris in terram, quia abstulisti: pulvis es et in pulverem reverteris!».
Et vocavit Adam nomen uxoris suae Hava eo quod mater esset cunctorum viventium.
Dominus Deus fecit tunicas pelliceas viro et mulieri, et induit eas.
Tunc ait Dominus Deus: “Ecce homo factus est quasi unus ex nobis, agnitione boni et mali; iam non extendat manum suam et tollat arborem vitae et comedat et vivat in aeternum
Qui persecutus est eum Dominus Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram de qua sumptus est.
Hominem expulit, et cherubos et flammam gladio fulgentis in paradiso voluptatis posuit, ad custodiendam viam ad arborem vitae.
Salmi 90(89),2.3-4.5-6.12-13.
Priusquam montes et terra et mundus natus es, tu es Deus in secula seculorum.
Revertimini ad pulverem et dicitis: « Revertimini filii hominis ».
In oculis tuis mille annos
Ego quasi hesternus dies qui praeteriit;
quasi custodia in nocte.
Exstinguunt eos, somno mergunt;
Factus sum sicut fœnum matutino quod germinabit ;
mane floret, pullulat;
ad vesperum dejectus est, et arescet.
Doce nos dinumerare dies nostros
et veniamus ad cordis sapientiam.
Convertere, Domine; donec?
Miserere famulis tuis.
Ex Evangelio Iesu Christi secundum Marcum 8,1-10.
In diebus illis: Cum turba multa esset, quae non haberet, vocavit ad eum Iesus et dixit eis;
« Miseremini huius turbae, quia triduo iam secuti sunt me et nihil habeo quod manducem.
Si ieiunantes ad propria remisero, deficient in via; et quidam ex eis de longe procedunt ».
Responderunt ei discipuli : Et quomodo hic in deserto pascemus eos pane ?
Et interrogavit eos : Quot panes habetis ? Dicunt ei: "Septem."
Iussit Iesus turbam sedere in terra. Accepit ergo septem panes, gratias egit, fregit, deditque discipulis ut distribuerent; et distribuerunt eos ad turbas.
Habebant etiam paucos pisciculos; benedictione eis pronuntiata, ipsos quoque distribuere iubet.
Et manducaverunt et saturati sunt; Et tulerunt septem saccos de fragmentis.
Fuerunt circiter quattuor milia. Et dimisit eos.
Et ascendens navim cum discipulis suis, venit in partes Dalmanutae.