Hodie Evangelium MMXX XX Aprilis cum comment

Ex Evangelio Iesu Christi secundum Johannem 11,1-45.

In illo tempore vir quidam de Lazaro Betania de castello Mariae et Marthae maria sorore sua, illo tempore aegrotasse declaratus.
Qui fuit Maria sanctificans aspersisset Dominum unguento et pedes eius et capillis capitis sui; frater Lazarus infirmabatur.
Misit ergo sorores ejus ad eum dicentes: "Domine, ecce tibi amicus sit infirmum."
Quo audito, Iesus dixit: "Infirmitas haec non est ad mortem, sed pro gloria Dei, ut glorificetur Filius Dei per eam".
Diligebat autem Jesus Martham, sororem eius Mariam et Lazarum optime.
Cum ergo audivit quia infirmabatur tunc quidem mansit in eodem loco duobus diebus, in quibus ipse fui.
Tunc dicit discipulis: "Eamus in Iudaeam iterum"
At illi dixerunt ei: "Rabbi, nunc quaerebant te Iudaei lapidare et paulo ante cum iterum vadis?"
Iesus respondit: «Nonne duodecim sunt horae diei? Si quis ambulaverit in die non offendit quia lucem huius mundi videt;
Sin autem ambulaverit nocte offendit quia lux non habet ».
Addidit illis sic ait: «Lazarus amicus noster dormit sed vado ut a somno exsuscitem eum ».
Tunc accedentes discipuli dixerunt ei: "Domine, si dormit, salvus erit".
Iesus de morte eius illi autem putaverunt se pro referendo ad somnum cetera.
Tunc Iesus dixit eis Iesus manifeste: «Lazarus mortuus est
et gaudeo propter vos ego faciam, quod non fuit ibi, quia tu credere. Venite, et eamus ad eum! "
Dixit ergo Thomas, qui dicitur Dídimo dixit ad condiscipulos: «Eamus et nos, et moriamur cum eo!».
Venit itaque Iesus et invenit eum quattuor dies Lazarus quatriduanus in monumento habentem.
Minus Betania Hierosolyma quasi stadiis quindecim
multi autem ex Iudaeis venerant ad Martham et Mariam ut consolarentur eas de fratre suo.
Martha ergo ut illa, sciens Iesus quia venit, occurrit illi; Maria sedebat in domo.
Ergo Martha ad Iesum: "Domine, si fuisses hic, frater meus non esset mortuus!
Sed et nunc scio quia quaecumque poposceris a Deo, dabit tibi ».
Dixit illi Iesus: "Resurget frater tuus".
Respondit Marthae: "Scio quia resurget in novissimo die."
Dixit ei Iesus: «Ego sum resurrectio et vita; qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, vivet:
qui vivit et credit in me, non morietur in aeternum. Credis hoc? »
Qui responderunt: "Utique Domine, ego credidi quia tu es Christus Filius Dei qui in mundum venerit, oportet".
Et his dictis abiit clam vocatis maria sorore sua, dicens: "Magister adest et vocat te".
Ut audivit surgit cito et venit ad eum.
Non intravit Iesus in castellum sed erat adhuc in occursum eius abierunt ubi occurrerat ei Martha.
Judæi ergo, qui erant cum ea in domo qui consoletur eam, cum vidissent Mariam quia cito surrexit et exiit secuti sunt eam putantes cogitandi: "Ite ad monumentum ut ploret ibi".
Maria ergo, cum venisset ubi erat Iesus, videns eum procidit ad pedes eius dicens: "Domine, si fuisses hic, non esset mortuus frater meus!"
Et cum videret Iesus vocavit Iudaeis qui venerant cum ea, et clamate et flevi dicebam commotus est valde: sese afflictabat dicentes:
"Ubi posuistis eum habere?" Et dicit ei: "Domine, veni et vide"
Jesus flevit.
Dixerunt ergo Iudaei: "Ecce quomodo amabat eum!"
Quidam autem dixerunt ex ipsis: "Non poterat hic qui aperuit oculos caeci facere ut et moreretur caecos"
Interim Iesus adhuc fremens in semet ipso venit ad monumentum: erat autem spelunca et lapis superpositus erat ei oppositum.
Ait Iesus: "Tollite lapidem!". Martha, soror ejus qui mortuus fuerat: respondit: «Domine, iam fetet malum est, quia quattuor diebus antiquis."
Dixit ei Iesus: "Nonne dixi tibi quoniam si credideris videbis gloriam Dei?"
Tulerunt ergo lapidem. Tunc Iesus autem elevatis sursum oculis, dixit: «Pater, gratias ago tibi quoniam audisti me.
Ego autem sciebam quia semper me audis, sed propter populum quia dixerunt circa me: ut credant quia tu me misisti ».
Cumque cessasset loqui cum eo, et exclamaverunt voce magna clamavit: "Lazare, veni foras!"
Mortuus prodiit pannis involutum et manus ejus in faciem vinculi. Dixit eis Iesus: "solvite eum et sinite eum abire".
Multi ergo ex Iudaeis qui venerant ad Mariam, et visus ab illis quae in se gestarum, crediderunt in eum.

S. Gregorius Nazianzenus (330-390)
episcopi et Ecclesiae doctoris Memoria

Sermonesque eius de sacro baptismate purgaretur
«Lazare, veni foras! »
"Lazare, veni foras!" Iacebat in tumulo, tibi carmina tinnula pelle huius audivimus vocationem. Militia est vita enim fortasse plus quam vox verbum? Cumque egressi essent qui mortuus quatriduanus non sed tempus. Vos autem poenas in Christi (...); tuis fascias imprudentibus exciderunt. Nec non in mortis; non perveniunt qui in monumentis Ne praefocari te fasciae adstringendae sunt peccata tua. Quid vobis videtur ut iterum resurrectura? Numquid forte qui ante de resurrectione in novissimo dierum (...)

Sit itaque circulum in aures Domini vocatio Dei! Illud modo ne fallat eos ad Dominum Today 's consilium et doctrina. Et quia lumen caecis sepulchrum aperi oculos ne somno mortis subsidunt. Domine Et lux oculis contemplamur, in lumine; et in Spiritu Dei figere oculos tuos a filio. Si vis accipere omnia Verbi, et potestas Christi, qui sanat omnes focus in vestri animus quod resuscitanda. (...) noli timere laborare ut ad puritatem cordis tui in baptismo in quo et ponet in via qui sunt in Domino. Receperunt absolutionem ab actu custodimus ne gratuita. (...)

Lumen nos sumus, quod discipuli didicit ab eo, qui est lux magna: "Vos estis lux mundi" (Mt 5,14). Nos autem lampades copiosæ in mundo, verbum vitae tenens in excelsis: non est enim potestas vivendi aliis. Eamus ad quaerendum Deum, qui est in quaerere de primae et purissimae lucis.