Hodie scriptor comment in Evangelio II Aprilis MMXX

EVANGELIUM
Congregare filios Dei qui dispersi sunt.
+ Lectio sancti Evangelii secundum Johannem 11,45-56
In illo tempore multi ex Iudaeis, qui venerant ad Mariam, videntes quod fecerat Iesus resurrectionem Lazari, crediderunt in eum. Quidam autem ex ipsis abierunt ad pharisaeos et dixerunt eis quae fecit Iesus. Tunc principes sacerdotum et pharisaei concilium congregaverunt et dixerunt: « Quid facimus? Hic vir multa signa facit. Si sic perseveremus, omnes in eum credent, Romani venient, et templum nostrum et gentem nostram destruent. Unus autem ex eis, Caiphas, qui erat pontifex anni illius, dixit eis: « Nihil intellegitis? Nescitis quia unum hominem mori pro populo oportet, et non omnis natio pereat! Hoc autem non dixit a se ipso, sed cum esset pontifex anni illius, prophetavit, quod Jesus moriturus est pro gente; et non solum pro gente, sed et filios Dei qui erant dispersi congregare. Ex illo die constituerunt eum interficere. Jesus ergo jam non in palam venit apud Judæos, sed abiit in regionem juxta desertum, in civitatem quæ dicitur Ephrem, ubi cum discipulis suis mansit. Prope erat Pascha Iudaeorum, et ascendebant multi de regione Ierosolymam ante Pascha, ut sanctificarent se. Quaerebant Iesum et cum in templo essent, dixerunt ad invicem: « Quid vobis videtur? Nonne ad convivium venit?”.
Verbum Domini.

TRACTATUS
Mirum sane est: miraculum a Iesu factum nos credere debuit in Eum, tamquam missum a Patre, sed inimicorum incitamentum fit odii et vindictae. Iesus saepe exprobrabat Iudaeis malam fidem claudendo oculos suos ne videant. Revera propter miraculi divisio profundiorem. Multi credunt. Alii Pharisaeis, inimicis iuratis. Concilium convocatur et magna difficultas est. Ne adversarii quidem Iesu hoc miraculum negare possunt. Sed pro sola ratione concludit, id est, eum agnoscentes a Patre missum, metuunt ne diffusa eius doctrina genti damnosa sit, Iesu intentiones calumniandi, amissionem templi timent. Scit Caiphas pontifex quid facere. Suum suggestionem provenit ex considerationibus politicis: homo "sacrificari" debet in bonum omnium. Non agitur perspiciendum quid sit Iesu vitium, sine scitu ac sine voluntate Pontifex, cum sua mala sententia, instrumentum divinae revelationis fit. Non permittit Deus unum ex filiis suis amitti, etiam si secundum hominem videatur esse victo: sed mittet angelos suos in adiutorium sibi. (Patres Silvestrini)