Evangelio S., VI Octobris orationis hodie
Hodie Evangelium
Ab Jesu Christo Evangelium secundum Lucam 11,15-26.
In illo tempore: Cum comminuisset Iesus demom, quidam dicebant: In nomine Beelzebul, princeps dæmoniorum eicit dæmonia.
Alii ergo tentantes eum, signum de cælo rogaverunt eum.
Ipse ut vidit cogitationes eorum, dixit : Omne regnum in se divisum dissolvit, et una domus supra domum cadet.
Nunc autem si intra se divisus est Satanas, quomodo stabit regnum eius? in nomine Beelzebul dicitis me eicere daemonia.
Si autem ego daemonia eiicio in nomine Beelzebul, in cuius nomine discipuli tui eiiciunt? Ipsi ergo judices vestri erunt.
Si autem in digito Dei eiicio daemones, ergo pervenit in vos regnum Dei.
Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt omnia bona eius.
Sed si quis fortior eo venerit et eum vincit, arma eiicit, in quibus confidebat et spolia distribuit.
Qui non est mecum, contra me est; et, qui non congregat mecum, spargit.
immundus spiritus cum exierit ab homine, vagatur per loca arida quaerens requiem et non inveniens, dicit: Revertar in domum meam unde exivi.
Et cum venerit, invenit eam scopis mundatam et ornatam.
Tunc vadit, et assumit secum septem alios spiritus eo pejores, et intrant et morantur ibi et fiunt novissima hominis illius peiora prioribus ».
S. est hodie - San Romolo de Janua
Romulus, ut sanctus ab Ecclesia catholica veneratus, Ianuensis episcopus, circa saeculum V, S. Sironis et S. Felicis successor fuit.
Nulla certa notitia de vita eius sicut unica est biographia anonymi eius qui saeculo X notabat; sed, quod certum est, hominem eximiae bonitatis et ad discordias componendas maxime proclivis erat. Obiit in urbe Villa Matutiæ (hodie Sanremo), ut videtur, durante pastorali itinere in Liguriam occidentalem; eius mors tradita est ad diem 13 Octobris.
Talis fuit veneratio episcopi, ut non dubitamus quantam legendam et rem permiscemus. Ex Sanremo traditum est Romulum apud Villam Matutiam educatum fuisse; electus episcopus Genuam pro sua pastorali missione adiit. Tamen, ut evaderet Langobardorum incursiones, rediit in patriam, ubi in poenitentiam se recepit, in speluncam in Sanremo mediterraneo. Quandocumque infestabantur ab hostibus, fame, variis calamitatibus, Matuzenses pergebant ad speluncam, ubi Romulus habitabat, orans et petens Domini presidium. Quo mortuo, corpus ejus in urbe conditum est, ad radices parvae altaris primis Christianis celebrationibus adhibitis, et hic per multos annos venerandum.
Ejus corpus circa annum DCCCCXXX Genuam perlatum est, metu crebrarum Saracenorum excursiones, atque in templo Sancti Laurentii sepelitur. Interea apud Villam Matutiam crebra miracula Romulo tribui coepta sunt, praesertim ab oppugnationibus Saracenorum ad urbis defensionem pertinentibus, adeo ut etiam hodie sanctus in antistite et gladio monstretur. in manu eius.
Occasio translationis incolas Sanremo suasit ut ecclesiam parvam in loco originali sepulturae aedificaret (XII saeculo et hodie Insigne basilica collegiatae cathedralis reaedificata). Consecrata est anno 1143 ab Archiepiscopo Ianuensi a Cardinali Siro de Porcello eique S. Siro dedicata, quae paucis ante saeculis primum urbis altare extruxit, et sub quo reliquias Beatae Ormisdae collocavit. antiqua paroecia Villae Matutiae) evangelii evangelii occidentalis Liguriae et magister eius.
Tanta fuit sancti Romuli veneratio ut cives ineunte XI saeculo nomen oppidi «civitas Sancti Romuli» mutare decreverint. Attamen in dialecto locali nomen in breviore "San Romolo" declinatum est, quod "San Roemu" pronuntiavit, quae deinde, saeculo XV circiter, ad hodiernam formam "Sanremo" mutata est.
Locus ubi Sanctus se receperat, ad radices Montis Bignonis nunc appellatur “S. Romolo” et est pars urbis: spelunca (bauma appellata) in parvam ecclesiam mutata est, introitu aeneo munita, et intus habet statuam divi Romuli super altare barocum morientis.
Nomen significatio Romuli: a conditore Romae fabuloso; "Virtus" (Greek).
Source: http://vangeliodelgiorno.org
Ex quibus pateat diem
Iesus salvum me: quia caritas ex lacrimis in sancta mater tua.