Tria virginis fontium mira facta sanitatum in sanctuario
Accurate aestimatio miraculorum indoli primae sanationis, quae per terram specus fiebant, implorans tutelam et intercessionem Virginis Revelationis, definitive factus est a doctore Dr. Alberto Alliney, sodalis Officii Internationalis Doctorum. Lourdes, examinandi ratione sanationum. eventus edidit:
A. Alliney, Spelunca trium fontium. - Acta XII mensis Aprilis anno MDCCCCXLVII et subsequentes sanationes examini subicientes per criticam scientificam medicinae - cum praefatione a Prof. Nicola Pende -, Typ. Artium Graphicarum Unio, Città di Castello 12 .
Conclusio eius de apparitione. Post aliam pseudo-naturalem expositionem abiecta, concludit;
- Ex historia Cornacchiolae, trium liberorum narratione confirmata, scimus pulcherrimam dominam statim apparuisse plenam, perfectam claris et accuratis adumbrationibus, plenam luminis, faciem leviter olivae rubram, pallium viridem, fasciam roseam; candidus illi liber vestit et griseus; pulchritudinis quam humana verba describere non possunt; apparebat in sole ad os spelunci; inopinatus, spontaneus, repentinus, sine ullo apparatu, sine ulla mora, sine medio;
uisus primum tribus liberis et patre, bis tantum Cornacchiola;
comitatus est osmogenesis (productio unguentorum) etiam ad longinquum, per conversiones et paenitentias ac prodigiosa sanationes, quae potenter omnes therapeuticas scientias scientias excedunt;
iterum repetitum est duobus aliis temporibus posterioribus (librum, mens, es, a. 1952), quando volui;
Et post plusquam horam colloquii, Domina Pulchra vale adnuit, duos vel tres gradus retrogrados sumpsit, deinde se convertit, et post alios quatuor vel quinque gradus pene penetrans saxum in fundo speluncæ pozzolana disparuit.
Ex quibus omnibus deduci oportet apparitionem, de qua agitur, realem ac religiosi ordinis ».
— Refert P. Tomasellius in libello quem iam citavimus, Virgo Apocalypsis, pp. 73-86, nonnullae sanationes et prodigiosas, quae vel in ipso specu vel in terra specus aegros fiebant.
« A primis mensibus, post apparitionem, spectacularum sanationum fama divulgatur. Tunc coetus doctorum statuit collegium sanum constituere ad regendum has sanationes, cum officio reali collaborativo.
Singulis diebus quindecim doctores convenerunt ac sessiones magna severitate ac gravitate scientifica notabantur ».
Praeter miram sanationem militis Neapolitani hospitalitatis in Caelio, auctor miraculorum sanationem refert Carlo Mancuso, oppidi Halli hostiario, hic Romae anno aetatis XXXVI; die 36 mensis Maii anno 12 in hastile elevatorem incidit, gravem fracturam in pelvi eius et dextri brachii contritione faciens.
In tectorio, post quindecim dies, hospitalizationis causa, domum relatus est.
Die 6 Junii jactus amovendus erat; aegrotus doloribus resistere non potuit.
Sorores Giuseppinae certiores facti, terram aliquam ei de Tre Fontane miserunt. Rela- tiva in moleste ponunt partes. Dolores constitit, nascetur ridiculus mus. Mancuso sensit sanatam, surrexit, dilaniavit fascias, indutus velociter cucurrit in viam.
X-radius revelavit ossa pelvis et brachii adhuc dissoluta manere: mirabilis tamen homo nullum dolorem habet, nullas perturbationes, libere movere potest.
Tantum refero, inter multos alios tantum, sanationem Sororis Liviae Cartae Filiarum Dominae Nostrae in Monte Calvario, in Via Emanuele Filiberto, et Romae.
Soror Pott morbo per decem annos laboraverat et quadriennium in mensa per lectulum iacere coacta fuerat.
Dominam Nostram ad sanationem petendam hortatus est, id facere recusavit, volens atrocissimas passiones pro peccatorum conversione suscipere.
Quadam nocte nutrix nutrix terram exiguam e specu in caput sparsit, et diro morbo statim disparuit; fuit 27 Augusti 1947 .
Pro aliis casibus scientifice moderatis, librum supradictum a prof. Albertus Alliney. Sed expectare debebimus ut locupletes documenta in possessionem S. Officii publicari debeant.
Itaque non mirum est, tot piorum frequentium continuum cum paucis curiosis visitatoribus, sed mox a simplicitate loci et fide tot hominum, amoenitate perculsum.
Preces annuae vigiliae ante Grotto inter fideles notabantur personalitates, ut: Dom. Antonius Segni, Dominus Dom. Palmiro Foresi, Carlo Campanini, Hon. Enrico Medi. devotus.. Sanctuarii devotus. Arcus Travertinus et magna arma Mariana lorica in fronte Grottos liberalitati debentur.
Inter devotos visitatores multi cardinales: Antonius Maria Barbieri, Archiepiscopus Montisvidei, qui primus fuit cardinalis, qui rogabat ingredi specum ut in nuda terra cum sacra purpura genuflecteret; James Mc Guigar, archbishop of Toronto and primate of Canada, great patron of the nascent Sanctuary; Iosephus Caro Rodriguez, archiepiscopus Santiago de Chile, qui primus fuit popularis historiae specus trium fontium, in Spanish...
vita nova
Miraculum omnino separatum est mutatio quae in Cornacchiola a Grazia gesta est. Apparitio virginis, longae, maternae, ineffabilis Virginis communicatio, electo; hic repentinus, inopinatus eventus immediatam, radicalem conversionem pertinax, obstinati blasphemi, persuasionis protestantis propagandae fautoris, odium pro Ecclesia Catholica spirans, pro Papa et contra sanctissimam Dei Genitricem, in ferventem Catholicum. in unum zelum veritatis revelatae apostolum.
Ita nova reparationis vita incipit, vera sitis reparationis quam maxime, post tot annos in ministerio Satanae consumptis.
Stimulus invictus testificatur miraculum quod gratia in eo elaborata est. Praeteritum in mentem venit, Bruno id commemorat, at damnare, se graviter iudicare, aestimare semper meliorem Dei misericordiam erga ipsum peccatorem, ut magis ac magis ferveat in perdiscendo tempore, in melius ac melius dilatando. plures semper amant erga Beatam Virginem, parem amorem erga Christi Vicarium et erga Catholicam, Apostolicam, Romanam Ecclesiam; sancti Rosarii recitatio; maximeque profunde in Iesum Eucharistiae devotionem, erga eius Sacratissimum Cor.
Bruno Cornacchiola nunc est LXIX annos natus; at iis qui nunc eum diem nativitatis suae interrogant, respondet: "Renatus sum die 69 Aprilis 12".
Cordis eius desiderium: veniam petendi ab iis qui suo odio Ecclesiae nocuerat. Ad indagamus adiit sacerdotem, quem e tram omiserat, fracturam ossis femoris sic faciens: petiit veniam impetravitque et sacerdotalem benedictionem impetravit.
Eius tamen prima cogitatio permansit ut Pius XII Pontifex ipsemet confiteretur, insanum propositum eum interficiendi, eique pugionem et bibliam a Diodato protestante translatam tradens.
Duobus fere annis post occasionem orta est. Die 9 mensis Decembris anno MCMXLIX magna facta est demonstratio religiosa in Platea Sancti Petri. Extremum fuit in Crusade Benignitatis.
In diebus illis, per tres vesperas, Summus Pontifex coetum tramitem operarios invitaverat ut Rosarium recitaret cum eo in suo sacello privato. Pater Rotondi Iesuita catervam duxit.
«Inter operarios - inquit Cornacchiola - et ibi fui. Mecum tuli pugionem et Bibliam, in qua scriptum erat: Haec erit mors Ecclesiae Catholicae, cum Papa in Capite — . Sicam et Bibliam Sancto Patri tradere volui.
Post Rosarium Pater nobis dixit;
"Quidam ex vobis mecum loqui volo". Et genu flexo dixit: - Sanctitas tua est me!
Papae transitus alii operam navarunt; Accessit, ad me inclinavit, manum super humero meo posuit, faciem admovet, et quaesivit: - Quid est, fili mi?
- Sanctitas tua, hic est Biblia protestantia, quam male interpretatus sum, et cum qua multas animas occidi!
Clamantem etiam pugionem tradidi, cui scripseram: "Mors Pontifici"... et dixi;
- Oro veniam tuam, ut hoc solum cogites: hoc te pugione occidere decreveram.
Illa vero sanctus Pater, me intuens subridens ait:
- Carissime fili, cum hoc nihil egisses nisi novum Martyrem et novum Papam Ecclesiae, sed Christo victoriam, amoris victoriam!
- Ita -, clamavi, sed adhuc veniam peto!
— Filius, Sanctus Pater additur, optima indulgentia est poenitentia.
- Sanctitas tua, - addidi, - cras ad Aemiliam rubram ibo. Episcopi me invitaverunt ut augue pretium religiosam ducerem. Loquar de misericordia Dei, quae mihi per sanctissimam Virginem manifestata est.
- Optime! Sum laetus! Ite cum mea Benedictione ad Russiam Italicam parum!
Et Apostolus Apocalypsis Virginis his annis triginta quinque summas facere non destitit, ubicumque eum auctoritas ecclesiastica vocat, in opere suo prophetam, tamquam Dei et Ecclesiae defensorem, contra; vagi, contra hostes religionis revelatae et cuiuslibet ordinis civilis vitae.
L'Osservatore Romano della Domenica, 8 iunii 1955, scripsit:
- Bruno Cornacchiola, conversus Madonna delle Tre Fontane Romae, qui iam antea in L'Aquila loquutus est, in Borgovelino di Rieti... in Dominica palmarum se repperit.
Mane, auditores vehementer commovit in clara comparatione, quam fecit inter umbras passionis characteres et maiores nostri temporis persecutores Christi.
Post meridiem vero, statuto tempore, fideles huius et circumiacentes paroeciae, qui magna ex parte invitationi responderant, perhorrescit motus et anhelitus lacrimarum, laetitiae in audiendo fabulas scenicae suae sincerae confessionis. admirabilis visio Madonna in illo iam Aprili distans ab unguibus Satanae ad libertatem catholicam transiit, cuius nunc apostolus factus est.
Cura Episcoporum, animarum sibi commissarum studiosi, Brunonem Cornacchiolam ducebant ad suum zelum apostolatum paulo ubique exercendum, usque ad Canadam, ubi locutus est - aliud donum extraordinarium - Gallice!
Eodem animo professionis christianae-catholicae et veri apostolatus Cornacchiola electionem accepit tamquam Consilium Municipale Romae ab anno 1954 ad 1958 .
«In sessione Capitolini contionis surrexi - inquit ipse Bruno - loqui. Ut fit, quam primum surrexi, Crucifixum et Rosarium in mensa coram me collocavi.
Notus erat protestantes in concilio. Videns gestum meum, spiritu cavillante, interjecit: - Nunc audiamus prophetam... eum qui dicit se vidisse Dominam nostram!
Respondi: - Cave!… Cogita de eo quod loqueris… Quia forsitan altera sessionis flores rubeos in loco tuo habebis! ».
Familiares Scripturae his verbis revocabit comminationem prophetae Amos ad Amasiam, sacerdotem schismaticum Betel (Aen. 7, 10-17), cum vaticinio exilii et mortis, in responsione ad contumeliam allocutus est, qua. pseudo-propheta.
Revera, cum aliquis Consulum vel Consulum Urbis moritur, in proximo conventu consuevit fasciculum florum ruborum, rosarum et carminum in loco defuncti collocare.
Tertio die post commutationem, ludibrii et propheticae admonitionis, protestantismi actu mortuus est.
In proximo conventu conventus municipalis, flores rubri in loco defuncti visi sunt et participes obstupescentium commutatorum.
"Exinde - concludit Cornacchiola -, cum surrexi dicere, observatus sum et auscultatus, cum cura maxime".
Bruno amisit suam bonam uxorem Jolandam ante sex annos; liberis constitutis, omnia ad apostolatum peragit ac subinde pergit ut incomparabile donum videndi Sanctissimam Apocalypsin Virginem, cum nuntiis Summo Pontifici reservatis, pergat.
« Curribus e Roma egressis facile est ad Sanctuarium Divino Amore pervenire, post quem in aliquibus triviis occurrit — scribit Don G. Tomaselli.
« In bivio Trattoria dei Sette Nani, Via Zanoni incipit. Numero 44, porta est, cum inscriptione SACRI quae significat: "Immortales Regis Christi Virtutes".
« Murus nuper erectus cingit villam parvam, viae parvis floribus ornatam, in cuius centro aedificium est modicus.
« Hic, in presenti, vivit Bruno Cornacchiola cum communitate animarum volentium, utriusque sexus; Missionem Catecheticam particularem, in ea regione et in multis aliis, Romae exercent.
« Huius novae communitatis Sacrae mansio « Casa Betania » appellatur.
« Die 23 februarii 1959, Archiepiscopus Petrus Sfair, quondam professor Arabicae et Syriacae in Pontificia Universitate Lateranensi, primum lapidem posuit. Summus Pontifex Benedictionem Apostolicam cum optato maximo laboris progressu misit.
«Primus lapis ab intus Grotta delle Tre Fontane.
« Conversus, qui nunc recedit ab officio tramitise nuncii, corpus et animam se apostolatui dedit.
« Pergit ad multas civitates, in Italia et peregre, invitatus a centenis Episcopis et parochis, ut conferentias communicationum socialium participum praebeat, cupiens illum cognoscere et ex ore suo audire fabulam conversionis et apparitionis caelestis. de Virgine.
« Tangit cor eius sermo tepidus et qui scit quot converterit se ad orationem suam. «Dominus Bruno, acceptis nuntiis a Domina Nostra, bene momentum lucis fidei intellexit. Erat in tenebris, in via erroris, et salvatus est. Nunc lucem cum exercitu suo Arditi ad tot animas, quae in ignorantiae et erroris tenebris palpant, cupit afferre” (p. 91 sqq.).
Texts ex variis fontibus: General Cornacchiola, SACRARUM; Tres De Fontibus A. Tentori domine sedebat ad Speciosam a patre; De vita Annae Mariae a Bruno Cornacchiola Thurii, ...
Visit website ad http://trefontane.altervista.org/