Vicka Fafá ex «Domina semper difficultatibus nobis"

Janko: Ego te aliquid potissimum interrogo ac respondeas si vis.
Vicka: Bene est.
Janko: Novimus omnes passiones ac molestias, quas in principio experti estis, sive singuli sive in communi, quod circa vos accidit. Nunc te interrogo: esne confusus, an ita perturbatus es ut nihil factum velles?
Vicka: Non, non. Hac numquam!
Janko: Itane numquam?
Vicka: Numquam. Domina nostra semper mihi iuncta fuit; Id habui in corde meo, et sciebam vincere. De difficultatibus in apparitionibus omnino non cogitabam; immo aliud cogitare non possum.
Janko: Recte, per spectra. Sed post?
Vicka: Nam neque. Aliquando mihi occurrebat, ut me etiam in carcerem ducerent. Domina autem nostra fidem mihi firmam dedit ut ibi quoque mecum esset. et quis mihi posset facere?
Janko: ab uno e comitibus tuis audivi se momenta habuisse cum vellet numquam his eventibus implicari. Revera autem statim dixit mihi: "Cum hora occurrit Dominae Nostrae, nulla vis fuit quae me impedire potuit quin ei occurreret".
Vicka: Forsitan. solum pro me locutus sum; Scio qui dicas quamquam. Quid vis, tot capita, tot sententiae. Illa res misera tantum passa est; maxime.
Janko: Ita te non dissolutum dicis.
Vicka: Imo quotidie firmiores fuimusque fortiores.
Janko: Bene, habeo tibi credere.
Vicka: Quidni? Si habes quod dicas, dic et noli timere.
Janko: ego nihil timeo. Gaudeo ita evenisse. Tamen, Vicka, sciebam a primo congressu momenta dura ac difficilia habuisse. Ecquid meministi horum momentorum?
Vicka: Fuerunt multi; eas enumerare non possunt. Putare potes; Dixi iam tibi de hoc. nunc unum, nunc alterum appellabat. subsannaverunt nos, minati sunt nobis. Quid vis ut dicam tibi? Iusto erat laboriosam. Si Domina nostra non hortaretur, nescio quo tandem animo essemus. Gratias Deo et Dominae Nostrae pertulimus omnia.