Medjugorje Vicka de Has nuptias non vult et quomodo Beatae Mariae Virginis

1. Vicka et Marijo ad nuptias suas parant: multi eventum loquuntur quia Vicka illis personam repraesentat, quae feliciter involvit " scholam Mariae" in Medjugorje, quae caelum claudit, pervium, verbo, hominem permittit. eas concretim attingere Cor Virginis Mariae. Non amplius numerantur benedictiones, conversiones, etiam sanationes cum oratione vel testimonio Vicka adjunctae. Inter multos alios, ecce quod Elisabetha (Londini) nobis hac hebdomade narrat;

“Anno, Festivitas Iuvenis fui ut occurreret Dominae Nostrae posse, sed non vere scio eam invenire. vere fidelis non fui. Non intellexi cur omnes ad ecclesiam irent et semper orarent. Mihi non ullo sensu. Quem librum in Medjugorje non legissem, experientiam omnino spontaneam esse volui. Cogitavi, "Si Maria vere hic est, me sciet se." Nolui in alienam fidem accipere. Ita nesciebam quid de Medjugorje, de visionariis, nec quomodo factae essent. Solus tempus meum exegi in vectibus vel vagans circa clamantem et omnino solum sentiens.

Uno die omnes ad Collem Apparitionis ad precandum Rosarium ierunt. Coronam non habui, quid esset aut cur populus sic orabat nesciebam. Supervacua mihi videbatur verborum repetitio, quae cum Deo parum, ut mea fert opinio, agebat, et ambulabam in via, quae collis evectus est, et vidi Vicka unum ex videntibus in horto suo. Vicka esse nesciebam quia nesciebam quid videretur, sed ut primum eam vidi, videns eam esse cognovi. Trans platea eam vidi, quis posset esse! Sed statim in lacrimas defluxi sicut nunquam in vita mea aliquem tam plenum lucis et amoris vidissem. Fulgebat. Facies eius quasi pharus lumen radiabat; tunc rui per viam, et ibi morabar, recumbens ad angulum horti sui, intuens illam quasi angelum aut ipsam Madonnam coram me; Non ei locutus sum. Ex hoc tempore cognovi dominam nostram ibi adesse et locum sanctum Medjugorje esse.'

Elisabeth Medjugorje his diebus rediit et testatur scholam Mariae eiusque nuntii vitam mutasse. Sol amoris Dei venit triumphare de informi nebula quae antea in corde suo appendit.

2. Feria quinta, Dionysius Nolanus et ego ad Vicka videndum accessi; hic quosdam iocos commutavimus. (Mirum est videre quomodo Vicka altas doctrinae veritates propriae libertatis et responsabilitatis naturaliter ceperit, nisi semper studuerit).

Quaeritur: Vicka, quomodo hanc viam matrimonii quam vidisti elegisti?

Vicka: Ecce! Quoties Deus nos vocat, parati esse debemus in intimo corde nostro huic vocationi respondere. Dei vocationi respondere conati sunt nuntiis per XX annos divulgandis. pro Deo feci pro Domina. His annis XX solus feci, et nunc nihil mutabitur nisi quod nunc faciam per familiam. Deus me vocat ut familiam, sanctam familiam, Dei familiam incipias, nosti, me coram hominibus magnum esse officium. Exempla quaerunt, exempla sequantur. Ita iuvenes dicere velim: nolite timere vos committere matrimonio, hoc iter matrimonii eligere! Sed hoc vel illud vel illud, hoc vel aliud, maximi momenti est Deum in vita tua praemittere, prius orationem ponere, precando diem inchoare et precatione finire. Conjugium, in quo non est oratio, est inane conjugium, quod certe non durabit. Ubi amor ibi est omnia. Sed unum illud efferendum est: amor, etiam. Sed quis amor? Amore in Deum primum, deinde hominem ama cum quo victurus es. Et tunc, per vitae semitam, non est expectandum a connubio quod erit omnibus rosis, omnia facilia erunt... Minime! Quando sacrificia et parvae poenitentiae venerint, ea semper oportet Domino offerre ex toto corde tuo; per singulos dies benedicimus Domino pro omnibus, quae fiunt in die. Hoc enim dico: iuvenes carissimi, iuvenes carissimi, nolite timere! Fac Deum principalissimum in familia tua, regem familiae tuae, eum primum praeponere, et tunc tibi benedicere, non solum te, sed etiam omnes qui tibi appropinquant.

Q.: Adhuc in Medjugorje vives post nuptias tuas?

Vicka: paucis chiliometris hinc habito, sed vere puto maxime mane, in meo loco ero! (i.e. gradus domus caeruleae). Non habeo missionem meam mutare, locum meum novi! Matrimonium meum non mutabit.

D.: Quid dices nobis de Marijo (pronuntiato: Mario), quem tu die 26 ianuarii nuturus es?

Vicka: Difficile est mihi loqui de illo. Sed inter nos certa res est: oratio. Orationis vir est. Bonus est, capax est. Probus est homo, quod est pulcherrima. Praeterea optime conveniunt. Vere inter nos amor est; ergo paulatim hoc aedificabimus.

D.: Vicka quomodo puella scit cui vir nubat?

Vicka: Pro certo nosti, Dominum et Dominam nostram parati sunt tibi respondere. Si rogaveris quid sit vocatio tua, Dominus respondebit tibi. Habere debes bonam voluntatem. Sed non ruunt. Te nimis celeriter ire non debes, et primo Guidoni obviam quaeris videris, "Hic est pro me". Imo id facere non habes! Tardius proficisci debemus, orare et expectare tempus Dei. Patientes estote, et expectate eum, Deus, ut mittat vobis personam rectam. Patientia est ipsum. Omnes patientiam amittere tendimus, nimis et infra irruimus, cum errasse dicimus: Sed quare, Domine? Hic non erat mihi vere. Non tibi, sed patiens erat. Sine patientia et sine oratione nihil rectum esse potest. Hodie multo patientius, apertius aperiendum est, quod Dominus vult respondere.

Et cum invenerit nubendi, si unus vel alter timet vitae mutationem et dicit intra se, "At ego solus melior ero", in ipso actu metum infert. Minime! Primum ab omnibus, quae nos intus vexant, liberare debemus, ac postea demum voluntatem Dei facere possumus: gratiam petere non possumus et dicere: "Domine, da mihi hanc gratiam", cum magnum habemus scandalum; haec gratia nunquam ad nos veniet, quia nondum in nobis parati sumus ad recipiendum. Dominus libertatem nobis dedit, ipse etiam bonam voluntatem nobis dedit, deinde caudices nostros interiores removere debemus. Libero vel non sit nobis sit. Tendimus omnes dicere: "Deus hic, Deus ibi, fac hoc, fac quod"… Deus agit, certus est! Sed cooperari debeo cum Eo et habere voluntatem. Habeo dicere, "id volo, sic faciam."

D.: Vicka, Dominam nostram petisti sententiam de matrimonio tuo?

Vicka: Sed vides, sicut ceteri omnes, Dominus electionem mihi dedit. Habeo eligere ex toto corde meo. Decet nimis convenire Dominae Nostrae ad nos indicare: "Hoc fac, hoc fac". Imo his rationibus non uteris. Deus omnia magna dona nobis dedit ut nos interne intellegere possimus quae ipse pro nobis conservavit (Vicka non postulavit Dominam nostram de nuptiis suis quia "Numquam ego pro me quaesivi", inquit).

D.: Vicka, multis in caelibatu consecratis, aliquid "exemplum" eorum in Medjugorje repraesentasti. Nunc te nubunt videant, habesne quid dicam?

Vicka: Vides per hos XX annos Deus me instrumentum in manibus suis hoc modo vocavit (in caelibatu). Si "exemplum" his hominibus repraesentarem, nihil hodie mutatur! Discrimen non video! Si aliquem exemplum accipias ad sequendum, etiam vocationi Dei respondeant, si Deus nunc me ad vitam familiarem, ad familiam sanctam vocare vult, hoc exemplum Deus vult, eique respondebo. . Ad vitam nostram non spectare debemus quid alii agant, sed intra nosmetipsos inspiciamus et intra nos inveniamus quid Deus nos advocet. Sic me vivere vocavit annos XX, nunc me ad aliud vocat et habeo gratias. Huic etiam altera vitae meae parte respondere debeo. Hodie Deus exemplis bonarum familiarum eget, et credo dominam nostram velle me exemplum huiusmodi vitae nunc facere. Exemplum, testimonium quod Dominus nos ad dandum expectat, non alios inspiciendo, sed audiendo unumquemque, quantum in se est, personalem Dei vocationem reperimus: testimonium quod hic est dare possumus! Nostram satisfactionem non debemus quaerere vel quod volumus facere. Imo vere debemus facere quod Deus vult nos facere. Aliquando nimium sumus addicti ad id quod libet et parum spectamus quod Deus vult: sic totam vitam vivere possumus, tempus transeat et tantum cognoscamus extremo tempore quod erramus. Tempus praeteriit, et nos non peregimus aliquid. Sed hodie est quod Deus dat tibi oculos in corde tuo, oculos in anima tua, ut possis videre et non perdere tempus quod tibi datum est. Hoc tempus est tempus gratiae, sed tempus est quo electiones faciendae ac magis determinatae in dies in itinere quo electi sumus.

Carus Gospa, quam cara schola vestra est amoris!

Ad altam nos perducas necessitudinem cum Deo,

adiuva nos ad veram libertatem experiendam!