4 Вистина која секој христијанин никогаш не смее да ја заборави

Има едно нешто што можеме да го заборавиме, а е уште поопасно отколку да заборавиме каде сме ги ставиле клучевите или да не се сеќаваме да земеме важна дрога. Една од најважните работи што треба да се заборави е кои сме во Христа.

Од моментот кога сме спасени и веруваме во Христа како наш Спасител, имаме нов идентитет. Библијата вели дека ние сме „нови суштества“ (2. Коринтјаните 5:17). Бог нè набљудува. Ние станавме свети и непорочни преку жртвената Христова крв.

Не само тоа, со вера влеговме во ново семејство. Ние сме деца на Отецот и заеднички наследници на Христос. Ги имаме сите предности да бидеме дел од Божјото семејство.Преку Христа, имаме целосен пристап до нашиот Татко. Можеме да дојдеме кај Него во секое време, на кое било место.

Проблемот е што можеме да го заборавиме овој идентитет. Како личност со амнезија, можеме да заборавиме кои сме и нашето место во Божјето Царство, што може да не остави духовно ранливи. Заборавањето кои сме во Христа може да нè натера да веруваме во лагите на светот и да нè оддалечи од тесниот пат на животот. Кога забораваме колку сме сакани од нашиот Татко, бараме лажни љубови и лажни замени. Кога не се сеќаваме на нашето посвојување во Божјото семејство, можеме да талкаме низ животот како изгубено сираче, безнадежно и сосема сами.

Еве четири вистини кои ниту сакаме ниту смееме да ги заборавиме:

1. Поради Христовата смрт на наше место, ние се помиривме со Бога и имаме целосен и целосен пристап до нашиот Отец: „Во него имаме откуп преку неговата крв, простување на гревовите според богатството на Неговата благодат, 8 што тој изобилно се излеа врз нас, давајќи ни секаква мудрост и интелигенција“. (Ефешаните 1:7-8)
2. Преку Христа станавме совршени и Бог нè гледа свети: „Зашто, како што преку непослушноста на еден човек мнозина станаа грешници, така и со послушноста на еден човек многумина ќе бидат праведни“. (Римјаните 5:19)
3. Бог нè љуби и нè посвои како свои деца: „Но, кога дојде полнотата на времето, Бог го испрати Својот Син, роден од жена, роден според законот, 5 да ги откупи оние што беа под законот, да примат посвојување, на деца. . 6 А дека сте деца, доказ е дека Бог во нашите срца го испрати Духот на својот Син кој вика: Ава, Татко! 7 Затоа веќе не си роб, туку син; а ако си син, по волјата Божја си и наследник“. (Галатјаните 4:4-7)
4. Ништо не може да нè одвои од Божјата љубов: „Сигурен сум дека ниту смртта, ниту животот, ниту ангелите, ниту владетелите, ниту сегашните, ниту идните работи, ниту силите, ниту висината, ниту длабочината, ниту нешто друго во целото создание нема да можат да нѐ одвојат од љубовта Божја во Христа Исуса, нашиот Господ“. (Римјаните 8: 38-39).