Гэгээн Фаустина бидэнд сүнслэг тайвшрал алдагдахад хэрхэн хариу үйлдэл үзүүлэхийг бидэнд хэлдэг

Есүсийг дагахдаа бид хийж байгаа бүх зүйлдээ байнга тайвширч, тайвширч байх ёстой гэсэн бодлын урхинд амархан ордог. Энэ үнэн? Тийм, үгүй. Нэг ёсондоо бид Бурханы хүслийг үргэлж биелүүлж, үүнийг хийж байгаагаа мэдэж байвал бидний тайтгарал тасралтгүй үргэлжлэх болно. Гэсэн хэдий ч, Бурхан хайр сэтгэлийнхээ ачаар бидний сүнснээс бүх сүнслэг тайвшралыг арилгадаг үе байдаг. Бид Бурхан хол байгаа юм шиг санагдаж, төөрөлдсөн эсвэл бүр уйтгар гуниг, цөхрөлийг мэдэрдэг. Гэхдээ эдгээр мөчүүд бол төсөөлж болох хамгийн агуу нигүүлслийн мөчүүд юм. Бурхан хол санагдах үед бид мөс чанараа нүглийн үр дагавар биш эсэхийг үргэлж шалгаж байх хэрэгтэй. Мөс чанар маань тодорхой болсны дараа бид Бурханы оршихуйг мэдрэхүйгээр алдаж, сүнслэг тайвшралаа алдсанд баярлах ёстой. Яагаад?

Учир нь энэ бол бидний мэдрэмжийг үл харгалзан дуулгавартай байдал, энэрэл хийхэд уриалж байгаа Бурханы өршөөл юм. Бид нэн даруй тайвшрахгүй ч гэсэн хайрлаж, үйлчлэх боломжийг бидэнд олгож байна. Энэ нь бидний хайрыг улам хүчирхэгжүүлж, Бурханы цэвэр нигүүлсэлд улам бат бөх нэгтгэдэг (Өдрийн тэмдэглэл # 68-ийг үзнэ үү). Сэтгэл санаагаар унах эсвэл шаналах үед Бурханаас холдох уруу таталтын талаар эргэцүүлэн бод. Эдгээр мөчүүдийг хайрлах дургүй үедээ хайр, бэлэглэх боломж гэж үзээрэй. Эдгээр нь Нигүүлслийн ачаар өршөөлийн хамгийн цэвэр хэлбэрт шилжих боломжууд юм.

Эзэн минь, би ямар мэдрэмжээс үл хамааран Танд болон миний амьдралд оруулсан бүх хүмүүст хайртай гэдгээ сонгодог. Бусдыг хайрлах хайр надад маш их тайвшрал авчирдаг бол баярлалаа. Хэрэв бусдыг хайрлах нь хэцүү, хуурай, өвдөлттэй байдаг бол би танд баярлалаа. Эзэн минь, миний хайрыг Тэнгэрлэг өршөөлөөс илүү жинхэнэ хэлбэрээр ариусга. Есүс би чамд итгэж байна.