Koment i Ungjillit nga Fr Luigi Maria Epicoco: Mk 7, 31-37

Ata i sollën një memec të shurdhër duke e lutur që të vinte dorën mbi të ”. Të shurdhër dhe memecë të cilëve u referohet Ungjilli nuk kanë asnjë lidhje me vëllezërit dhe motrat që jetojnë në këtë lloj gjendje fizike, në të vërtetë nga përvoja personale kam rastisur të takoj figura të vërteta të shenjtërisë pikërisht midis atyre që kalojnë jetën e tyre të veshur me këtë lloj fizike larmia. Kjo nuk e heq faktin që Jezusi gjithashtu ka fuqinë të na çlirojë nga kjo lloj sëmundje fizike, por ajo që Ungjilli dëshiron të theksojë ka të bëjë me një gjendje të brendshme të paaftësisë për të folur dhe dëgjuar. Shumë njerëz që takoj në jetë vuajnë nga kjo lloj heshtjeje e brendshme dhe shurdhim. Ju mund të kaloni orë të tëra duke e diskutuar atë. Ju mund të shpjegoni në detaje çdo pjesë të përvojës së tyre. Mund t'i luteni që të gjejnë guximin për të folur pa u ndjerë të gjykuar, por shumicën e kohës preferojnë të ruajnë gjendjen e tyre të mbyllur të brendshme. Jezusi bën diçka që është shumë indikative:

“Duke e larguar nga turma, ajo vuri gishtat në veshët e tij dhe ia preku gjuhën me pështymën; pastaj duke shikuar drejt qiellit, ai lëshoi ​​një psherëtimë dhe tha: "Effatà" që është: "Hapu!" Dhe menjëherë iu hapën veshët, u zgjidh nyja e gjuhës dhe ai foli saktë ". Vetëm duke u nisur nga një intimitet i vërtetë me Jezusin është e mundur të kalosh nga një gjendje hermetike e mbylljes në një gjendje të hapjes. Vetëm Jezusi mund të na ndihmojë të hapemi. Dhe nuk duhet të neglizhojmë se ata gishta, ajo pështymë, ato fjalë që vazhdojmë t’i kemi gjithmonë me vete përmes sakramenteve. Ato janë një ngjarje konkrete që bën të mundur të njëjtën përvojë të rrëfyer në Ungjillin e sotëm. Kjo është arsyeja pse një jetë sakramentale e fortë, e vërtetë dhe e mirëfilltë mund të ndihmojë më shumë se shumë biseda dhe shumë përpjekje. Por na duhet një përbërës themelor: ta duam atë. Në fakt, gjëja që na shpëton është që ky memec i shurdhër të sillet te Jezusi, por më pas është ai që vendos të lerë të drejtohet nga Jezusi larg turmës. AUTORI: Don Luigi Maria Epicoco