Бо ин дуо мо Марями бокира, Мадоннаи ногаҳонӣ даъват мекунем
Ҳар рӯз дуруст аст, ки бо фурӯтанӣ ва эътимод ба он муроҷиат кунед Марям бокира, дар лаҳзаҳои душворӣ ва ниёз ба шафоати модари худ муроҷиат мекунад. Ҳузури Марям дар ҳаёти мӯъминон ҳамеша як манбаи тасаллӣ ва умед буд ва қудрати мӯъҷизавии ӯ аз ҷониби мӯъминони сершумор, ки дахолати аҷиби ӯро дар ҳаёти онҳо эҳсос кардаанд, шаҳодат медиҳанд.
Вирго ҳамеша омода аст, ки биёрад тасаллй ва умед дар вазъияти душвортарин ва ноумедтарин. Шафоъати вай мӯъҷиза ҳисобида мешавад ва касоне, ки ба ӯ такя мекунанд имон ва садоқат аксар вакт лутфу мархаматхои гайричашмдошт мегиранд.
Дар замонҳои номуайянӣ ва мусибатҳо, дуо ба Марями бокира метавонад а машъали нур ва умед. Ин аст дуое, ки мо метавонем онро бо таваккал ва садоқат бихонем, то шафоати ӯро бихоҳем.
Дуо ба Марями бокира
«Эй Марями бокира, аз они худро бигардон нигохи модар дар ин замони зарурӣ ба сӯи мо. Ту, ки Модари Исо ва Модари мо ҳастӣ, барои мо шафоат кун назди Писари Худ ва ба мо тасаллӣ ва ёрии Худро биёр.
Модари меҳрубон, ту, ки аз сар гузаронидаӣ шодию ғаму андӯҳ аз хаёти заминй, эхтиёчот ва умедхоямонро фахманд. Ту, ки дар кӯмак ба фарзандони худ тавоноӣ, ба мо ёрй расонанд бо лутфу марҳамати ту.
Эй бокираи тавоно, шумо, ки қудрат доред рафти вокеахоро тагьир диханд ва лутфи туро дар ториктарин лањзањо биёварад, моро њифз ва мадади худ ато кун. Иллюмина роҳи моро бо ҳузури дурахшони худ ва бо қудрати мӯъҷизавии худ моро ба ҳайрат оред.
Мо ба ту боварй дорем, эй Модари мехрубон ва мо ҳаёт ва ниёзҳои худро ба шумо месупорем. Ба мо ёрӣ диҳед, ки дар он истодагарӣ кунем Феод ва ба Худо таваккал кунед ва моро ба Писари худ Исо наздиктар гардонед.
Grazie, Эй Марями бокира, барои муҳаббати модарона ва барои баракатҳои доимии шумо. Бо шумо дар паҳлӯи мо ҳеҷ чиз ғайриимкон нест. , Омин."
Бигзор дуо ба бокираи пурқудрати сюрпризҳо ба мо қувват бахшад ва сперма ба душвориҳои зиндагӣ бо боварӣ ва оромӣ рӯ ба рӯ шавад, зеро бидонед, ки онҳоро касе ғамхорӣ ва дӯст медорад Чунин модари махсус.