Дар паси ранҷу азобҳои мо чист? хости Худо?
La азоб мекашанд ва дард, хусусан вақте ки он ба бегуноҳ таъсир мерасонад, мушкилоти бузурги ҳаётро ташкил медиҳад. Ҳатто худи салиб як асбоби шиканҷа аст, дар доре, ки Исои Масеҳ дар он маслуб шудааст. m Аммо сабаби азобу укубат дар чист? Аз як тараф нозукии махлуки башар, аз тарафи дигар гунох, беадолатй ва зуроварии олам.
Аммо агар ҳама чиз аз ҷониби Худо бошад ва ҳама чиз ба шарофати Ӯ вуҷуд дошта бошад, оё Худо мехоҳад, ки ба мо зарар расонад? Ҷавоб нест! Худо бадӣ, беморӣ ё маргро намехоҳад, балки ба онҳо иҷозат медиҳад, ки барои онҳо вуҷуд дошта бошанд эхтироми озодии мо.
Аммо Худо моро ба бадӣ нагузошт, балки фиристод Писари Ӯ барои наҷоти мо ва ранҷу азобро низ маънидод мекунанд. Илова ба ҳама гуна шарҳи мантиқие, ки мо метавонем таҳия кунем, дар асл, масеҳият ягона зиддитеррористӣ барои драмаи ранҷу азоб аст. Мо боварӣ дорем, ки Худи Худо ба воситаи Писараш инсонияти моро шарик кардааст ва дард, беадолатӣ, таъқибот ва маргро аз сар гузаронидааст.
Худо дарду ранҷро ба муҳаббат табдил дод
Тавре ки аз Инҷили Юҳанно иқтибос оварда шудааст, Худо писари маҳбуби Худро дод, то ба мо ҳаёти ҷовидонӣ диҳад. Ҳамин тавр, Исои Масеҳ худро бо ҳаваси ҳар як инсон, бо ҳамаи онҳое, ки азият мекашанд, беморон, шиканҷаҳо ва беморӣ доранд, муттаҳид кард. Хар дафъае, ки мо мебинем, ки а бародар ё хоҳар ки азоб мекашад, мо метавонем ҳузури Масеҳро дарк кунем ва худро барои сабук кардани дарди Ӯ ва ҷароҳатҳои ӯро шифо бахшад.
Аммо на ранҷу азоби Масеҳ моро аз бадӣ наҷот дод, балки аз бадӣ халосӣ дод муҳаббати ӯ ба мо, ишқе, ки то марг дар салиб ҳаёт бахшид. Иродаи Худо ин аст, ки то охир дӯст дорад, инчунин косаи ҳавасро қабул кунад.
Ба хамин тарик, ба ҳавас ва марги Масеҳ онҳо аломати муҳаббати Худо шуданд ва салиб аз асбоби шиканҷа ба асбоби наҷот табдил ёфт. Ба ҳамин монанд, ранҷу азобҳои бегуноҳонаи мо низ вақте ки нишона мешаванд, маъно пайдо мекунанд'муҳаббат.