Тӯҳфаи Исо имрӯз аст, зеро шумо набояд дар бораи дирӯз ё фардо фикр кунед

Мо ҳама шахсеро медонем, ки дар гузашта зиндагӣ мекунад. Шахсе, ки афсӯс мехӯрад, ки онҳо дар бораи он сӯҳбатро бас намекунанд. Ва ин бо ҳама рӯй дод, дуруст?

Ва ҳамаи мо касеро медонем, ки дар оянда зиндагӣ мекунад. Ин шахсест, ки доимо дар бораи он чӣ мешавад, нигарон аст. Ва ин бо ҳама рӯй медиҳад, ҳамин тавр не?

Ma атои Исо маҳз атои ҳозира аст. Мо дар назар дорем, ки чун имондорон мо медонем, ки Исо барои гуноҳҳои мо мурд. Салиб шарм ва айби гузаштаи моро аз байн бурд. Ва ба воситаи салиб, Исо тахтаи сиёҳи моро тоза кард. Ва мо медонем, ки ояндаи мо ба шарофати эҳёи Исои Масеҳ бехатар аст.

Ҳеҷ чизе, ки фардо рӯй медиҳад, аз ҷовидонии мо дар биҳишт халал намерасонад. Пас, чун пайравони Исо, мо тӯҳфаи имрӯза дорем. Мо танҳо имрӯз дорем. Ва вазифаи мо, мувофиқи Китоби Муқаддас, ин аст, ки дар ин ҷо ва ҳозир барои Исо зиндагӣ кунем.

Марқӯс 16:15 ӯ мегӯяд: «Ба тамоми ҷаҳон биравед ва Инҷилро ба тамоми махлуқот мавъиза кунед». Даъвати мо ин аст, ки паёми наҷотро мубодила кунем. Кай мо бояд ин корро кунем? Имруз. Агар Худо имрӯз дарро кушод, оё шумо дар бораи Исо сухан мегӯед? Ба фардо мунтазир нашавед ё дар бораи гузашта хавотир нашавед. Имрӯз ба ҷаҳони худ бирасед.