10 паёми Луиза Пиккаррета, мистик, ки бо Исо гуфтугӯ мекард
Луиса Пиккаррета вай зани қариб бесавод буд, аммо қодир ба навиштани китобҳо бо андешаҳои мураккаб буд. Пас аз он ки фазилаташ эътироф шуд, ӯ сабаби ободкорӣ мешавад. Дар навиштаҳои худ, ки аз 36 асараш гирифта шудааст, Луиса як дастнависе гузошт, ки 10 паёми пешгӯиро, ки ӯ бо Исо гуфта буд, ошкор мекунад.
Луиза зане буд, ки бо таҳсилоти ибтидоӣ ва дар охири асри 800 ва ибтидои асри 900 зиндагӣ кардааст. Ӯ изҳор дошт, ки бо Исо муколама дорад, дошта бошад рӯъёҳо ва баъд дар бораи он чизе, ки Ӯ ба ӯ гуфта буд, навишт, ба ҷуз ин, вай инчунин фикрҳои амиқеро илова кард, ки ба назар чунин менамуд, ки қудрати олӣ роҳнамоӣ мекунад.
Дар навиштаҳои худ Луиза дар бораи он нақл мекунад Худо аз дунё дур кард, аз чамъият, аз мактабхо, аз сухбатхо ва хама чиз. Аммо баъд вай дар бораи як чиз низ сухан меронад давраи нав ки Худо бо кувваи тавонои худ офарид Қувва, яъне подшоҳии иродаи Илоҳӣ, ки пирӯзии Худоро дар ҳар нафс меорад.
Паёмҳои пешгӯии Луиза Пиккаррета
Дар а паёми дигар, мистик сухан меронад Сан Франсеско д'Ассиси ва аз ҷонҳое, ки аз рӯи иродаи муқаддаси Худо зиндагӣ мекунанд ва аз номи тамоми махлуқот Худоро ҳамду сано мегӯянд. Дар паёми сеюм, кахрамони ганчинаи он астЭҳёгар, ё ганҷе, ки Масеҳ ба калисои худ супурдааст, ки аз сарчашмаи ягона, яъне ганҷестИродаи абадии Худо, беназир дар Се шахси илоҳӣ.
Луиза низ дар бораи паёми пешгӯӣ паҳн куфр ва носипосӣ, дар бораи муқаддасотҳои нафратангез ва бадрафторӣ, ки танҳо барои ситоиш ва таҳқири Худо истифода мешаванд.Дар паёми дигар ӯ мегӯяд, ки Худо ба ёдгориҳои бузург, шаҳрҳо, осори санъат ва калисоҳои бузург таваҷҷӯҳ надорад, зеро ҳамаи инҳоро метавон эҳсос кард ва баъд аз нав сохта шуд. БА Худо танҳо ба наҷоти ҷонҳо манфиатдор аст, ва барои ҳамин Ӯ Писари Худро фиристод.
Паёми дигари пешгӯӣ марбут аст ашрофи Мадонна, ки ба хости инсонй фосила надода, хамеша аз паи иродаи Худо будааст.
Ниҳоят, вуҷуд дораддаъват ба Мадоннаи муқаддас, ки Луиса бо ин суханон ба ӯ муроҷиат мекунад: «Модари муқаддас, ман назди ту меоям, зеро Исо ҷонҳоро мехоҳад, ӯ тасаллӣ мехоҳад. Дасти модаратро ба ман деҳ ва биё, ки дар ҷустуҷӯи ҷон якҷоя ҷаҳонро сайр кунем. Биёед онро иҳота кунемиродаи илоҳӣ таъсирҳо, хоҳишҳо, андешаҳо, корҳо, қадамҳои ҳама мавҷудот ва мо ба ҷони онҳо оташи қалби Масеҳ то таслим шаванд, пок шаванд ва лоиқи Худо гарданд».