22 АВГУСТ СУХБАТИ ВИРГИН МАРИ САВОЛ. Имрӯз илтимос карда мешавад
Эй модари Худои ман ва хонуми Марям, ман худро ба Ту муаррифӣ мекунам, ки Маликаи Осмон ва замин ҳастам, ки дар пеши Маликаи пурқувват маҷрӯҳшуда ҳастам. Аз тахти баланде, ки бар он нишастаӣ, маломат макун, лутфан чашмонамро ба сӯи ман боз кун, гунаҳкори бечора. Худованд шуморо то ба дараҷае расонд, ки ба камбизоатон ёрӣ расонд ва шуморо модари меҳрубон сохт, то шумо тавбаи шуморо тасаллӣ бахшад. Пас ба ман нигоҳ кун ва маро раҳм кун.
Ба ман нигоҳ кунед ва маро баъд аз он ки маро аз шахси гуноҳкор ба муқаддасон табдил диҳед, нагузоред.
Ман дарк мекунам, ки ба ҳеҷ чиз сазовор нестам, баръакс, барои беэътиноӣ ман аз тамоми неъматҳое, ки тавассути василаи ман аз Худованд гирифтаам, маҳрум мешавам; аммо шумо, ки Маликаи раҳмат ҳастед, на ба қадри кофӣ, балки бадбахтиро барои кӯмак ба ниёзмандон меҷӯед. Кӣ аз ман камбағал ва ниёзманд аст?
Эй бокираи олӣ, ман медонам, ки ту ғайр аз Маликаи олам низ Маликаи ман ҳастӣ. Ман мехоҳам худамро пурра ва ба таври муайян ба хидмати худ бахшам, то шумо тавонед, ки шумо мехоҳед маро ихтиёр кунед. Аз ин рӯ, ман ба Сан-Бонавентура мегӯям: “Эй хонум, ман мехоҳам худро ба қудрати доно супорам, то шумо маро дастгирӣ ва комилан идора кунед. Маро тарк накун". Шумо маро роҳнамо мекунед ва маро танҳо нагузоред. Ба ман фармуда, маро бо хоҳиши худ истифода бар, вақте ки ман ба ту итоат намекунам, маро ҷазо деҳ, зеро ҷазоҳое, ки аз дасти ту ба ман меоянд, ба ман салом хоҳанд дод.
Барои ман хизматгори шумо будан муҳимтар аст, на ба сарвари тамоми замин. "Ман аз они ту: маро наҷот деҳ." Эй Мария, маро ҳамчун соҳибназар истиқбол кунед ва дар бораи наҷоти худ фикр кунед. Ман намехоҳам дигар аз они ман бошам, худамро ба Ту медиҳам.
Агар дар гузашта ман ба шумо бад хизмат карда будам ва бисёр имкониятҳои хубро барои эҳтиром кардани шумо аз даст додам, дар оянда мехоҳам бо хизматгорони содиқ ва вафодори худ ҳамроҳ шавам. Не, ман намехоҳам, ки минбаъд касе аз ман, ки дар Малакути зеботарини ман эҳтиром ва шуморо дӯст медорад, болотар шавад. Ман ваъда медиҳам ва умедворам, ки бо кӯмаки шумо ин корро идома диҳам. Омин.