28 ОКТЯБРЬ Санти Симон ва Гиуда АПОСТОЛИ. Намоз

Мо дар назди шумо, ҳаввории муқаддас ҳастем, ки дар Яҳудо саодат ва муҳаббати моро эҳтиром мекунем.
Шумо меҳрубонона касоне ҳастед, ки шуморо ба кӯмаку сарпарастии пурқудрати худ даъват мекунанд ва чӣ гуна боварӣ ба некӯии дили шумо бар абас нест. Маҳз аз ин сабаб, мо ба шумо эҳтироми садоқатмандонаамонро пешниҳод менамоем, аз неъматҳои гирифтаи худро ба назар гирифта, барои кӯмаке, ки пешниҳод карда мешавад, миннатдорӣ баён менамоем. Аммо ҳамзамон мо маҷбурем, ки аз шумо илтимос кунем, ки кӯмак ва муҳофизати шумо ҳеҷ гоҳ хотима намеёбад.
Шумо, ки бо пайвандони хешовандӣ ва муҳаббати бениҳоят ба Наҷотдиҳандаи Илоҳӣ, ки сарчашмаи ҳама некӣ будед, барои мо фазилатҳои лозимаро ба даст оред, ва инчунин баракатҳоеро, ки нишонаи дилбастагии илоҳист, ба мо ато фармоед.
Худо ба воситаи шафоати шумо, Расули Муқаддаси мӯътамад, ки шуморо эҳтиром мекунад ва ибодати шуморо тарғиб мекунад, чанд нафаре ки бо намунаҳои шумо барои шӯҳрат ва беҳбудии ҷон кор мекунанд; ки онҳое ки ба ту дуо мегӯянд, ва аз ҷумлаи онҳо низ, дар дили онҳо хоҳиш карда мешавад, ки ба онҳо ҷавоб диҳанд; ва файзи Илоҳӣ сустии ҳамагонро тасдиқ мекунад, то ки бо муҳаббат ва хидмат ба бузургии беохир ва некии илоҳӣ ба мо тоҷ ва хурсандиҳои хизматгорони содиқ Омин.
A Патер, Авен, Глория