8 июл - РАФТАНИ ХУНИ МАСЕҲ КОПИУС ВА УНИВЕРСАЛ БУД

8 июл - РАФТАНИ ХУНИ МАСЕҲ КОПИУС ВА УНИВЕРСАЛ БУД
Яҳудиён фикр мекарданд, ки Масеҳ бояд танҳо ҷисм шавад, то салтанати Исроилро ба шӯҳрати пештарааш барқарор кунад. Ба ҷои ин, Исо ба замин омад, то ки ҳамаи одамонро наҷот диҳад, бинобар ин, бо мақсади рӯҳонӣ. "Малакути ман - гуфт ӯ - аз ин ҷаҳон нест." Аз ин рӯ, Кафорати бо Хуни худ ба амаломада фаровон буд - яъне ӯ танҳо бо додани чанд қатра маҳдуд намешуд, балки ҳама чизро мебахшид - ва худро бо намуна роҳи худ сохт, ҳақиқати мо бо калима, ҳаёти мо бо файз ва Евхарист мехост, ки онро наҷот диҳад. инсон дар тамоми факултаҳояш: бо ирода, дар қалб, дар қалб. Инчунин ӯ кори наҷотбахши худро бо баъзе қавмҳо ё бо баъзе кастаҳои имтиёзнок маҳдуд накардааст: "Ту, эй Худованд, моро бо Хуни Худ, аз ҳар қабила, забон, қавм ва миллат халосӣ додӣ". Аз баландии салиб, дар ҳузури тамоми ҷаҳон, Хуни ӯ ба замин нузул карда, фазоро аз ҳад гузаронд ва ҳамаро фаро гирифт, ба тавре ки худи табиат дар назди чунин қурбонии беандоза меларзид. Исо яке аз одамоне буд, ки чашмдошт буд ва ҳама мардум бояд аз ин сӯзон баҳравар мешуданд ва ба Калгари ҳамчун ягона манбаи наҷот менигаристанд. Аз ин рӯ, аз пои салиб миссионерҳо - ҳаввориёни Хун рафтанд ва ҳамеша мераванд, то овоз ва манфиатҳои ӯ ба ҳама рӯҳҳо бирасанд.

НАМУНА: Беҳтарин осори бо Хуни гаронбаҳои Масеҳ ғуслшуда Салиби Муқаддас аст. Пас аз кашфиёти барҷастаи С. Елена ва С. Макарио, он се аср дар Ерусалим боқӣ монд; форсҳо шаҳрро забт карда, ба миллати худ оварданд. Пас аз чордаҳ сол император Ҳераклий Форсро мутеъ карда, шахсан мехост онро ба шаҳри муқаддас баргардонад. Вай ба болоравии нишебии Калворӣ шурӯъ карда буд, вақте ки бо қувваи пурасроре таваққуф карда, пеш рафта натавонист. Пас аз он усқуфи муқаддас Закарё ба ӯ наздик шуда, ба ӯ гуфт: "Император, дар роҳе, ки Исо бо ин қадар фурӯтанӣ ва дард роҳ мерафт, бо ин қадар шукӯҳ пӯшидан ғайриимкон аст". Танҳо вақте ки ӯ ҷомаҳо ва ҷавоҳироти бойи худро ба замин гузошт, Эраклио тавонист сафари худро идома диҳад ва Салиби Муқаддасро бо дастҳои худ дубора ба болои кӯҳи салиб бардорад. Мо низ худро масеҳиёни ҳақиқӣ нишон медиҳем, яъне салибро бо Исо мебардорем ва ҳамзамон ба тасаллои зиндагӣ ва ифтихори худ мечаспем. Хуб, ин комилан ғайриимкон аст. Барои самимона фурӯтан будан лозим аст, то ки бо роҳи барои Хуни Исо нишондодаи мо қадам занем.

МАҚСАД: Барои муҳаббати хуни илоҳӣ ман бо омодагӣ таҳқирро эҳсос мекунам ва ба мискинон ва таъқиботҳо наздиктар мешавам.

ҶАСОЯТ: Мо ба шумо ё Исо саҷда мекунем ва мо шуморо баракат медиҳем, зеро шумо бо Салиби муқаддаси худ ва хуни гаронарзишатон дунёро харидаед.