Садоқат ба Мария Ассунта: он чӣ Pius XII дар бораи догмати фарзия гуфтааст

Қудсият, ҷалол ва ҷалол: ҷисми бокира!
Падарони муќаддас ва табибони бузург дар васфњо ва суханронињои худ ба мардум ба муносибати љашни имрўза дар бораи Фарзонаи Модари Худо њамчун таълимоте, ки аллакай дар виљдони содиќон зинда аст ва аллакай эътироф кардаанд; мазмуни онро васеъ фахмонда, мазмуни онро равшан ва омухтанд, сабабхои бузурги теологии онро нишон доданд. Онҳо махсусан таъкид карданд, ки ҳадафи ҷашн на танҳо он аст, ки ҷасади марги Марями Муборак аз фасод ҳифз карда шуд, балки пирӯзии ӯ бар марг ва тасбеҳи осмонии ӯ буд, то Модар намунаро нусхабардорӣ кунад, ки ба Писари ягонаи ӯ Исои Масеҳ пайравӣ кунед.
Сент Ҷон Дамаскин, ки дар байни ҳама ҳамчун шоҳиди барҷастаи ин анъана барҷаста аст, бо назардошти фарзияи ҷисмонии Модари бузурги Худо дар партави имтиёзҳои дигараш, бо сухани пурқувват хитоб мекунад: «Вай, ки дар таваллуд бакораташро безарар нигоҳ дошт. Пас аз марг низ бояд ҷисми худро бидуни фасод нигоҳ дошт. Зане, ки Офаридгорро дар батни худ бардошта буд, фарзанд сохт, бояд дар хаймаҳои илоҳӣ зиндагӣ мекард. Вай, ки аз ҷониби Падар ба шавҳар дода шудааст, танҳо дар курсиҳои осмонӣ маскан пайдо карда метавонист. Вай бояд дар бораи Писари худ дар ҷалол дар дасти рости Падар андеша мекард, вай, ки Ӯро дар салиб дида буд, вай, ки ҳангоми таваллуди Ӯ аз дард наҷот ёфта буд, ҳангоми марги ӯро дида, шамшери дард сӯрох шуд . Дуруст буд, ки Модари Худо он чиро, ки ба Писар тааллуқ дорад, соҳиб шавад ва ҳама махлуқот ӯро ҳамчун Модар ва канизи Худо эҳтиром кунанд».
Санкт-Германуси Константинополӣ чунин мепиндошт, ки вайроншавӣ ва ба осмон даровардани бадани Модари бокираи Худо на танҳо ба модарзодии илоҳӣ, балки ба муқаддасоти махсуси ҷисми бокираи вай мувофиқат мекунад: «Шумо, чунон ки навишта шудааст, ҳама шукӯҳ ҳастед ( нигаред ба Ps 44, 14); ва бадани бокираи шумо комилан муқаддас, комилан покдоман, комилан маъбади Худост.Аз ин сабаб вай пошхӯрии қабрро дониста наметавонист, аммо бо нигоҳ доштани хусусиятҳои табиии худ, бояд ба нури бефаноӣ табдил ёбад, дохил шавед. ба мавҷудияти нав ва пурифтихор, аз озодии комил ва ҳаёти комил баҳра баред."
Дигар нависандаи қадим мегӯяд: «Масеҳ, Наҷотдиҳанда ва Худои мо, ки ҳаёт ва ҷовидонӣ атокунанда аст, маҳз Ӯст, ки ба Модар ҳаёт баргардонд. Ӯст, ки вайро ба вуҷуд овардааст, ки дар фанонопазирии бадан ва то абад ба Худ баробар карда буд. Ӯ буд, ки ӯро аз мурдагон эҳё кард ва бо роҳе, ки танҳо ба ӯ маълум буд, дар паҳлӯяш истиқбол кард».
Ҳамаи ин мулоҳизаҳо ва ангезаҳои падарони муқаддас ва инчунин андешаҳои диншиносон дар як мавзӯъ, Навиштаҳои Муқаддасро ҳамчун асоси ниҳоии худ доранд. Дар ҳақиқат, Библия ба мо Модари муқаддаси Худоро пешкаш мекунад, ки бо Писари илоҳии худ зич муттаҳид шудааст ва ҳамеша бо ӯ ҳамбастагӣ дорад ва дар ҳолати ӯ шарик аст.
Дар мавриди анъана, пас набояд фаромӯш кард, ки аз асри дуюм Марями бокираро падарони муқаддас ҳамчун Ҳаввои нав муаррифӣ мекарданд, ки бо Одам нав зич муттаҳид шуда, ҳарчанд ба ӯ итоат мекарданд. Модар ва Писар ҳамеша дар мубориза бо душмани ашаддӣ алоқаманданд; Муборизае, ки чи тавре ки дар пешгӯии Инҷил пешгӯӣ шуда буд (ниг. Ҳаст. 3, 15), бо ғалабаи комил бар гуноҳ ва марг, бар он душманон, яъне расули халқҳо онҳоро ҳамеша ҳамчун муттаҳид муаррифӣ мекунад ( Ниг. бобҳои 5 ва 6 Рум; 1 Қӯринтиён 15, 21-26; 54-57). Аз ин рӯ, ҳамон тавре ки эҳёи пурҷалоли Масеҳ ҷузъи муҳим ва аломати ниҳоии ин ғалаба буд, барои Марям низ муборизаи умумӣ бояд бо ҷалоли ҷисми бокираи вай ба анҷом мерасид, тибқи гуфтаҳои расул: «Вақте ки ин ҷисми фосид Ӯ либоси бефаноӣ ва ин ҷисми мирандаро бо ҷовидонӣ дар бар кардааст, каломи Навиштаҳо иҷро хоҳад шуд: марг барои ғалаба фурӯ бурда шуд» (1 Қӯринтиён 15; 54; Ниг. Ҳуш 13, 14).
Ҳамин тариқ, Модари августи Худо, ки аз тамоми абад ба таври мармуз бо Исои Масеҳ муттаҳид шудааст, "бо ҳамон фармони" тақдир, дар ҳомила покиза, бокира дар модари илоҳии худ, рафиқи саховатманди Наҷотдиҳандаи илоҳӣ, ғолиб бар гуноҳ ва марг , нихоят ба точи бузурги худ ноил гардид, фасоди кабрро бартараф кард. Вай мисли Писараш маргро мағлуб кард ва ҷисм ва рӯҳ ба ҷалоли осмон эҳё шуд ва дар он ҷо вай ҳамчун Малика дар тарафи рости Писари худ, Подшоҳи ҷовидонаи асрҳо медурахшад.