Садоқат ба Падре Пио: андешаҳои ӯ имрӯз 14 июл

14. Дар ҷое, ки итоат нест, ҳеҷ хислате нест. Дар он ҷо, ки ҳеҷ гуна сифат нест, хуб нест, муҳаббат нест ва ҷое, ки муҳаббат нест, Худо вуҷуд надорад ва бе Худо касе ба осмон рафта наметавонад.
Инҳо ба монанди нардбон бармегарданд ва агар як қадами нардбона набарояд, он ба поён меафтад.

15. Ҳама чизро барои ҷалоли Худо ба ҷо оваред!

16. Ҳамеша Розаро гӯед!
Пас аз ҳар як сирро бигӯед:
Юсуфи муқаддас, барои мо дуо гӯед!

17. Ман шуморо ба фурӯтании Исо ва барои раҳмати падари осмонӣ даъват менамоям, ҳеҷ гоҳ дар роҳи нек сард нашавед. Шумо ҳамеша медавед ва шумо ҳеҷ гоҳ намехоҳед бас кунед, зеро медонед, ки дар ин роҳ истодан ба бозгашт ба қадамҳои худ баробар аст.

Эй Падре Пио аз Питрелчина, ки фарзандони рӯҳонии шуморо хеле дӯст дошт ва бисёриҳо бо нархи хуни шумо Масеҳро мағлуб карданд, инчунин ба мо, ки шуморо шахсан намешиносем, ба мо ато фармо, то фарзандони рӯҳонии шуморо дида бароем, то ки бо падари шумо муҳофизат, бо роҳнамоии муқаддаси худ ва бо қуввате, ки шумо аз ҷониби мо ба даст меоред, мо метавонем дар лаҳзаи марг шуморо дар дарвозаҳои биҳишт пешвоз гирем.

«Агар имконпазир мебуд, ман аз Худованд як чиз мегирифтам: ман мехостам, ки ӯ ба ман гуфт:« Ба осмон рав », ман мехостам ин файзро ба даст орам:« Худовандо, маро ба осмон роҳ надиҳ, то ба фарзандони ман, охирин афроде, ки ба нигоҳубини рӯҳонии ман супорида шуда буданд, ба ман ворид нашуданд ». Падари Пио