Садоқат ба Розарии Муқаддас: коштани ғалладонаҳо
Розарии муқаддас: коштани ғалладонаҳо
Мо медонем, ки хонуми мо моро на танҳо аз марги рӯҳонӣ, балки аз марги ҷисмонӣ низ наҷот дода метавонад; аммо мо намедонем, ки дар асл чанд маротиба ва чӣ гуна ӯ моро наҷот дод. Аммо, мо бо итминон медонем, ки барои наҷот додани мо вай инчунин воситаҳоеро ба монанди тоҷи Rosary истифода мебарад. Ин борҳо шудааст. Эпизодҳо воқеан аҷибанд. Ин аст он чизе, ки барои фаҳмидани мо инчунин муфид будани доштани ва доштани тоҷи Розари Муқаддасро ба мо ё дар ҳамён, ҷайб ё мошинамон хизмат мекунад. Ин як маслиҳатест, ки арзиши кам дорад, аммо самар оварда метавонад, ва ҳатто наҷот додани ҳаёти ҷисмониро тавре, ки дар поён оварда шудааст.
Дар солҳои Ҷанги Дуюми Ҷаҳонӣ, дар Фаронса, дар як шаҳри шимолӣ, ки аз ҷониби фашистон ишғол шуда буд, ва яҳудиёнро барои нест кардани онҳо таъқиб мекард, як зани яҳудӣ зиндагӣ мекард, ки ба қарибӣ ба католикизм қабул карда шуд. Табдил асосан ба туфайли Мадонна ба шарофати худи ӯ сурат гирифтааст. Ва ӯ аз миннатдорӣ, садоқати шадид ба Мадонна, инчунин ғизои муҳаббати хоса ба Розари Муқаддасро ғизо медод. Аммо модари ӯ аз тағир ёфтани духтараш норозӣ буд ва яҳудӣ монд ва боқӣ монд, ки чунин хоҳад монд. Дар як маврид, вай ба хоҳиши исрорангези духтараш, яъне ба хоҳиши ҳамеша тоҷи Розарини муқаддасро дар ҳамёнаш пайравӣ кардан дошт.
Ҳамзамон, дар шаҳре, ки он модар ва духтар зиндагӣ мекарданд, фашистон таъқиботи яҳудиёнро шадидтар карданд. Аз тарси пайдо шудан, модар ва духтар тасмим гирифтанд, ки ном ва шаҳрро, ки дар он ҷо зиндагӣ мекунанд, иваз кунанд. Дар ҷойҳои дигар ҳаракат карда, дар асл, дар тӯли як давраи хуб онҳо ҳеҷ гуна озор ё хатаре надоштанд ва инчунин ҳама ашё ва ашёеро, ки ба мансубияти халқи яҳудӣ хиёнат мекарданд, аз байн бурданд.
Аммо рӯзе расид, ки ду сарбози Гестапо дар хонаи худ ҳозир шуданд, зеро бар асоси баъзе гумонбарон онҳо маҷбур буданд кофтукови шадид гузаронанд. Модар ва духтар ғамгин шуданд, дар ҳоле ки посбонони фашистӣ ба ҳама чиз даст заданд ва қарор доданд, ки дар ҳама ҷо овоза кунанд, то ягон нишона ё калидеро пайдо кунанд, ки ба пайдоиши яҳудии ин ду зан хиёнат кунанд. Дар омади гап, яке аз он ду сарбоз ҳамёни Мумро дид, онро кушод ва тамоми мундариҷаро рехт. Тоҷи Розарӣ бо салиб низ баромад, ва дар назди он тоҷи Розарӣ сарбоз ба ҳайрат афтод, ӯ якчанд лаҳза андеша кард, баъд тоҷро ба дасти худ гирифт, ба ҳамроҳаш муроҷиат кард ва ба ӯ гуфт: «Биёед зиён накунем замон, дар ин хона. Мо омадани хато будем. Агар ин тоҷро дар ҳамёни худ оваранд, албатта яҳудӣ нестанд ... »
Онҳо хайрухуш карданд ва инчунин барои нороҳатӣ бахшиш пурсида рафтанд.
Модар ва духтар ба якдигар нигариста ҳайрон шуданд. Тоҷи Розари Муқаддас ҷони онҳоро наҷот дод! Як аломати ҳузури Мадонна барои муҳофизат кардани онҳо аз хатари воқеӣ аз марги даҳшатовар кофӣ буд. Миннатдории онҳо ба хонуми мо чӣ буд?
Мо ҳамеша онро бо худ мегирем
Таълиме, ки аз ин ҳодисаи фоҷиабор бармеояд, содда ва равшан аст: тоҷи Розори Муқаддас аломати файз аст, нишонаи таъмид, ба ҳаёти масеҳии мо, аломати боэътимоди имон ва имони пок ва эътимодбахши мо, яъне имон ба асрори илоҳии Рӯйдодҳо (асрори шодмонӣ), Фидокорӣ (асрори дардовар), ҳаёти ҷовидонӣ (асрори пурҷило) мебошад ва имрӯз мо низ асрори Ваҳйи Масеҳро дорем ( асрори дурахшон).
Мо бояд дарк кардани арзиши ин тоҷи розария, фаҳмидани неъмати бебаҳои он барои ҷон ва ҷисми мо. Инро дар гардани худ, дар ҷайбатон нигоҳ доштан ва дар халтаатон нигоҳ доштан: ин ҳамеша нишонаи он аст, ки шаҳодати имон ва муҳаббат ба Мадонна метавонад арзиш дошта бошад ва он метавонад шукргузорӣ ва баракатҳои ҳама гуна арзишҳо дошта бошад ва инчунин ҳамон наҷот аз марги ҷисмонӣ низ арзиш дошта бошад.
Чанд маротиба ва чанд маротиба мо - алахусус агар ҷавон бошем, ороишҳо ва ашёҳои хурд, тумор ва тӯморҳои хушбахтиро бо худ надорем, ки танҳо аз бекурматӣ ва хурофот огоҳанд? Ҳама чизҳое, ки барои масеҳӣ танҳо нишони алоқамандӣ бо беҳуда дар замин аст, ва аз чизҳое, ки дар назари Худо арзиш доранд, дурӣ меҷӯянд.
Тоҷи Розария дар ҳақиқат як "занҷири ширин" аст, ки моро бо Худо мепайвандад, чӣ хеле ки Бакат Бартоло Лонго мегӯяд, ки моро дар Мадонна муттаҳид месозад; ва агар мо онро бо имон ба ҷо орем, мо итминон дошта метавонем, ки он ҳеҷ гоҳ бидуни ягон файз ё неъмати муайяне нахоҳад буд, он ҳеҷ гоҳ бе умед, беш аз ҳама аз наҷоти ҷон ва шояд ҳатто бадан хоҳад буд.