Садоқат ба Рӯҳулқудс: Суханони зебои Сент-Пол дар бораи Рӯҳи Худо

Малакути Худо хӯрок ва нӯшокӣ нест, балки адолат, сулҳ ва шодмонӣ дар Рӯҳулқудс аст. (Мактуб ба Румиён 14,17)
Мо хатнаи ҳақиқӣ ҳастем, ки ибодати Худоро аз ҷониби Рӯҳи Худо ҷашн мегиранд ва дар Исои Масеҳ бе боварӣ ба ҷисм фахр мекунем. (Нома ба филиппиён 3,3)
Муҳаббати Худо дар дилҳои мо тавассути Рӯҳи Муқаддас, ки ба мо ато шудааст, ҷорӣ шудааст. (Мактуб ба Румиён 5,5)
Худи Худо моро ҳамроҳи шумо дар Масеҳ тасдиқ намуда, тадҳинро ба мо додааст, ва моро мӯҳр додааст ва дар дилҳои мо нигаҳдории Рӯҳро додааст. (Мактуби дуюм ба Қӯринтиён 1,21-22)
Лекин шумо на ба ҳасби ҷисм, балки ба ҳасби рӯҳ зиндагӣ мекунед, зеро ки Рӯҳи Худо дар шумо сокин аст. Агар касе Рӯҳи Масеҳро надошта бошад, вай ба вай тааллуқ надорад. (Мактуб ба Румиён 8,9)
Ва агар Рӯҳи Худо, ки Исоро аз мурдагон эҳьё кард, дар шумо сокин бошад, Он ки Масеҳро аз мурдагон эҳьё кард, ҷисмҳои мирандаи шуморо низ бо Рӯҳи Худ, ки дар шумо сокин аст, зинда хоҳад кард. (Нома ба Румиён 8,11)
Рӯҳулқудсро, ки дар мо зиндагӣ мекунад, неки бебаҳое, ки ба шумо супорида шудааст, нигоҳ доред. (Номаи дуюм ба Тимотиюс 1,14)
Дар Ӯ шумо низ, пас аз шунидани каломи ростӣ, Инҷили наҷоти худро дидаед ва ба он имон овардед, мӯҳри Рӯҳулқудси ваъдашударо қабул кардед. (Нома ба Эфсӯсиён 1,13)
Рӯҳулкудси Худоро, ки бо он дар рӯзи озодшавӣ қайд шудаед, андӯҳгин накунед. (Нома ба Эфсӯсиён 4,30)
Дарвоқеъ, маълум аст, ки шумо номаи Масеҳ ҳастед ... на бо ранг, балки бо Рӯҳи Худои Ҳай на ба лавҳаҳои сангин, балки дар лавҳаҳои дили одам. (Мактуби дуюм ба Қӯринтиён 3, 33)
Оё шумо намедонед, ки маъбади Худо ҳастед, ва Рӯҳи Худо дар шумо сокин аст? (Мактуби якум ба Қӯринтиён 3,16)
Самари Рӯҳ ин муҳаббат, шодмонӣ, осоиштагӣ, меҳрубонӣ, меҳрубонӣ, садоқатмандӣ, ҳалимӣ, худдорӣ мебошад. (Мактуб ба Ғалотиён 5,22)