Вафодорӣ: чӣ гуна Худоро дӯст дошта, ба пайравии Хонуми мо

ҶОНИ МЕҲРУБОН, БО МАРИМАИ ТАКРОРШУДА

1. Муҳаббати гарми Марям. Оҳи оҳи муқаддасон дӯст доштани Худо аст, ин аз он изҳори таассуф кардан аст, ки аз муҳаббат ба Худо муҳаббат зоҳир кардан мумкин аст, танҳо Марям, ба қавли муқаддасон, тавонистааст дар рӯи замин фармудаҳои Худоро дӯст доштанро бо тамоми қалб, бо тамоми қувват иҷро кунад. Худо, ҳамеша Худо, танҳо Худо, дили Марямро мехост, меҷуст, дӯст медошт, Ин танҳо барои Худо мезад; духтари ҷавон худро ба ӯ муқаддас кард, дар синни балоғат вай худро барои муҳаббат ба ӯ фидо кард .. Чӣ сардие ба сардиҳои ту!

2. Муҳаббати фаъоли Марям. Ба ӯ меҳрубонии Дилро ба Худо бахшидан кофӣ набуд: бо фазилатҳо ва асарҳо самимияти Муҳаббати ӯро эҳсос мекард. Оё зиндагии Марям бофтаи фазилатҳои баргузида набуд? Ба фурӯтанӣ дар назди бузургии бепоёни Ӯ, эътимод ба суханони Фаришта, эътимод ба замони озмоишҳо, сабр, хомӯшӣ, омурзиш дар таҳқирҳо, истеъфо, покӣ, дилгармӣ мафтун шавед! Ман садумин қисми ин қадар фазилатро доштам!

3. Рӯҳи меҳрубон, бо Марям. То чӣ андоза ошуфтагӣ дорем, ки мо дар муҳаббати Худо ин қадар суст зиндагӣ мекунем! Дили мо ниёз ба Худо эҳсос мекунад, ботилии заминро медонад ... Чаро мо ба Он касе муроҷиат намекунем, ки танҳо холи дилро пур кунад? Аммо, чӣ маъно дорад гуфтан; Худои ман, оё ман туро дӯст медорам ва фурӯтанӣ, сабр ва фазилатҳои дигарро ба кор намебарам, ки ин далели муҳаббати самимии мо ба Худо аст? Имрӯз, бо Марям, биёед худро бо Муҳаббати ҳақиқӣ ва истодагарӣ гарм кунем.

АМАЛ. - Ба се дили Исо, Юсуф ва Марям се Патер ва Салом хонед; рӯзро бо ғайрат гузаронед.