Садоқати рӯз: амалияи ҳаёти ботинӣ

Шумо ӯро мешиносед? Ҷисм на танҳо ҳаёти худро дорад; инчунин дил нисбат ба Худо ҳаёти худро дорад, ки онро ботин, муқаддас ва ваҳдат бо Худо меноманд; бо он рӯҳ кӯшиш мекунад, ки худро бо фазилатҳо, шоистагӣ, муҳаббати осмонӣ бой гардонад, бо ҳамон ғамхорие, ки дунявӣ сарват, шодмонӣ ва лаззати оламро меҷӯяд. Ин ҳаёти муқаддасон аст, ки омӯзиши ҳама чиз аз ислоҳ ва зебу зиннат додани қалби худ иборат аст, то онро ба Худо муттаҳид созад, оё шумо ин зиндагиро медонед?

Шумо онро амалӣ мекунед? Моҳияти ҳаёти дохилӣ дар ҷудошавӣ аз моли заминӣ ва дар хотир доштани чизе ва дил мувофиқи вазифаҳои давлат мебошад. Ин як татбиқи доимӣ барои фурӯтанӣ кардан, даст кашидан аз худамон мебошад; ин ҳама чизро, ҳатто маъмултаринро, барои муҳаббати Худо мекунад; он ҳамеша орзу мекунад .1 Худо бо ҳомиладор, бо ҳадияҳо ба Худо бо мувофиқати иродаи муқаддаси худ. Бо ин ҳама чӣ кор мекунӣ?

Оромии ҳаёти ботинӣ. Таъмиди гирифташуда моро вазифадор мекунад, ки зиндагии поинтар дошта бошем. Намунаҳои Исо, ки сӣ сол пинҳон зиндагӣ мекарданд ва ҳар як амали ҳаёти ҷамъиятии худро бо дуо, қурбонӣ ба Падари худ ва талаби ҷалоли ӯ муқаддас медонистанд, даъват барои пайравӣ кардан ба ӯ мебошанд. Ғайр аз ин, ҳаёти дохилӣ моро дар амалҳоямон ором мекунад, аз қурбониҳо даст мекашем, ҳатто дар мусибатҳо оромии дил мебахшем ... Оё шумо намехоҳед бо ин роҳ равед?

АМАЛ. - Дар иттифоқ бо Худо зиндагӣ кунед ва на ба таври тасодуфӣ, балки бо ҳадафҳои нек ва ҷалоли Ӯ амал кунед.