Садоқати имрўза: Эфифани Исо ва дуо ба магӣ

ЭФИФАНИИ МАСЕҲИ ИСОИ МО

ДУО БАРОИ ЭФИФАНИЯ

Аз ин рӯ, эй Парвардигор, Падари нурҳо, ки писари ягонаи туро, ки нуре аз нур таваллуд шудааст, фиристод, то торикии инсонҳоро равшан кунад, ба мо ато фармояд, ки бо роҳи нур ба нури абадӣ бирасем, то ки дар партави зиндагон , мо дар назди шумо, ки то абад зиндагӣ ва ҳукмронӣ мекунем, хуш омадед. Омин

Эй Худои зинда ва ҳақиқӣ, ки ҷасади Каломи шуморо бо пайдоиши ситора ошкор кард ва ҷодугаронро ба парастиш кардани ӯ ва тӯҳфаҳои саховатманд роҳнамоӣ кард, бигзор ситораи адолат дар осмони ҷони мо ғуруб накунад ва ганҷе, ки ба шумо пешниҳод мекунад, аз шаҳодати ҳаёт иборат аст. Омин.

Шукӯҳи ҷалоли ту, Худоё, дилҳоро мунаввар месозад, зеро дар шаби ҷаҳон қадам зада, мо оқибат ба манзили нуратон расидем. Омин.

Падар, ба мо таҷрибаи зиндаи Исои Худовандро бидеҳ, ки худро ба мулоҳизаҳои бесадои ҷодугарон ва парастиши ҳамаи халқҳо нишон дод; ва бигзор ҳама одамон ҳақиқат ва наҷотро дар дидори мунаввар бо Ӯ, Худованди мо ва Худои мо пайдо кунанд, омин.

Бигзор сирри Наҷотдиҳандаи ҷаҳон, ки таҳти роҳбарии ситора ба ҷодугарон ошкор шудааст, ба мо, эй Худои Қодири Мутлақ, низ зоҳир шавад ва дар рӯҳи мо торафт бештар афзоиш ёбад. Омин.

Дуо ба мардони ҳаким

Эй комилтарин ибодаткунандагони Масеҳи навзод, Маги муқаддас, намунаҳои ҳақиқии ҷасорати масеҳӣ, ки шуморо ҳеҷ чиз аз сайри вазнин наметарсонад ва орзуҳои илоҳиро ба нишони ситора саривақт пайравӣ мекунад, барои мо тамоми лутферо ба даст оред, ки дар тақлид мо ҳамеша дорем вақте ки мо ба хонаи ӯ даромада, тиллои садақа, бухури намоз, мирраи тавбаро тақдим менамоем ва ба ҳеҷ ваҷҳ аз роҳи қудсият, ки Исо ба мо ато кардааст, кам нашавед бо мисоли худ, ҳатто пеш аз он бо дарсҳои худ ин қадар хуб таълим медод; ва кор кунед, эй ҷодугарони муқаддас, то ки мо аз Наҷотдиҳандаи илоҳӣ баракатҳои баргузидаи ӯро дар рӯи замин ва сипас соҳиби ҷалоли абадиро сазовор шавем. Ҳамин тавр бошад.

Се ҷалол.

НОВЕНА БА ДИККАТИ ХУДО

Рӯзи 1-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки ҳамеша дар интизори ситораи Яъқуб зиндагӣ мекарданд, ки ба таваллуди Офтоби ҳақиқии адолат тааҷҷуб мекарданд, барои мо лутфе ба даст оред, ки ҳамеша бо умеди дидани рӯзи ростӣ, саодати биҳишт бароямон шафақ зоҳир шавем.

«Зеро, инак, заминро торикӣ фаро мегирад, тумани ғафс халқҳоро фаро мегирад; аммо Худованд ба шумо нур мепошад, ҷалоли ӯ бар шумо зоҳир мешавад "(Ис. 60,2).

3 ҷалол аз Падар

Рӯзи 2-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки дар нахустин дурахшони ситораи мӯъҷизавӣ кишварҳоятонро тарк кард, то ба ҷустуҷӯи подшоҳони навтаъсиси яҳудиён равед, барои мо лутфе ба даст оред, ки шумо ба ҳама илҳоми илоҳӣ посухи фаврӣ диҳед.

"Чашмони худро боло карда нигоҳ кунед: ҳама ҷамъ шуданд, ва онҳо назди шумо меоянд" (Иск. 60,4).

3 ҷалол аз Падар

Рӯзи 3-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки аз сахтиҳои фаслҳо, аз нороҳатии сафар барои ёфтани Масеҳи навзод наметарсиданд, барои мо лутфе ба даст оред, ки ҳеҷ гоҳ нагузорем, ки аз душвориҳое, ки дар роҳи наҷот дучор хоҳем шуд, тарсем.

"Писарони ту аз дур омадаанд; духтарони шумо дар оғӯш ҳастанд" (Иш. 60,4).

3 ҷалол аз Падар

Рӯзи 4-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки ситора дар шаҳри Ерусалим партофтааст, фурӯтанона ба ҳар касе муроҷиат кард, ки метавонад ба шумо дар бораи маконе, ки таҳқиқоти шумо дар он буд, хабари муайяне диҳад, барои мо аз Худованд лутфе ба даст оред, ки дар ҳама шубҳаҳо, дар ҳама номуайянӣ, мо мо бо фурӯтанӣ бо боварӣ ба ӯ муроҷиат мекунем.

"Халқҳо дар нури шумо роҳ хоҳанд рафт, ва подшоҳон дар айёми камолоти ту ..." (Иш. 60,3).

3 ҷалол аз Падар

Рӯзи 5-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки ғайричашмдошт бо зуҳури ситора тасаллӣ ёфт, роҳнамои шумо, барои мо аз Худованд он лутфро ба даст оред, ки бо содиқ мондан ба Худо дар ҳама озмоишҳо, андӯҳҳо ва дардҳо мо сазовори тасаллӣ ёфтан дар ин зиндагӣ ҳастем ва дар абадӣ наҷот хоҳем ёфт.

"Дар он сурат шумо дурахшон хоҳед шуд, дили шумо зада ва густариш хоҳад ёфт" (Иш. 60,5).

3 ҷалол аз Падар

Рӯзи 6-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки пур аз имон ба устохонаи Байтулмуқаддас ворид шуда, дар парастиши Исои Кӯдак ба замин саҷда кард, ҳатто агар дар иҳотаи камбизоатӣ ва заъф бошад, барои мо аз Худованд лутфе ба даст оред, ки ҳангоми ворид шудан ба хонаи ӯ ҳамеша имони моро эҳё кунем, то ки ба шарофати бузургии Ҷаноби Олӣ худро бо эҳтиром ба Худо муаррифӣ намоем.

"Сарвати баҳр бар шумо рехта хоҳад шуд, ба сӯи молҳои ҳамаи халқҳо хоҳанд расид" (Иш. 60,5)

3 ҷалол аз Падар

Рӯзи 7-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки бо пешниҳоди тилло, лодан ва мирои Исои Масеҳ ӯро Подшоҳ шинохтанд, ҳамчун Худо ва ҳамчун инсон, барои мо файзи Худовандро ба даст меоваранд, то ки худро бо дасти холӣ дар назди Ӯ нишон надиҳем, балки бештар мо метавонем тиллои тиллоро пешниҳод кунем садақа, бухури дуо ва мирраи тавба, то ки мо низ ба таври сазовор ба Ӯ саҷда кунем.

"Шумораи шутурҳо ба шумо ҳуҷум мекунанд, дробҳои Мидян ва Эфа, ҳама аз Сабо тилло ва бухур меоранд ва ҷалоли Парвардигорро таблиғ мекунанд" (Иш. 60,6).

3 ҷалол аз Падар

Рӯзи 8-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки дар хоб огоҳ карда буд, ки ба Ҳиродус барнагардед, шумо фавран ба сӯи роҳи дигаре ба сӯи ватани худ равона шудед, барои мо файзи Худовандро ба даст оред, ки пас аз оштӣ шудан бо Ӯ дар Муқаддасоти Муқаддас мо аз ҳама чизҳое, ки барои мо имконият фароҳам меоранд, зиндагӣ мекунем. гуноҳ.

"Зеро ки қавм ва салтанате, ки ба шумо хидмат намекунад, нобуд хоҳад шуд ва халқҳо ҳама маҳв хоҳанд шуд" (Is 60,12).

3 ҷалол аз Падар

Рӯзи 9-ум

Эй ҷодугарони муқаддас, ки бо шукӯҳи ситора ба Байт-Лаҳм ҷалб шуда, аз дур бо роҳнамоии имон омадааст, барои ҳамаи одамон рамзе бошад, то онҳо нури Масеҳро интихоб кунанд, то аз саробҳои ҷаҳон, ҷаззоби лаззатҳои ҷисм, алдемонио ва пешниҳодҳои он даст кашад Ҳамин тавр метавонад ба биниши аҷиби Худо сазовор бошад.

"Бархез, худро бо нур пӯшон, зеро нури ту меояд, ҷалоли оғо бар болои ту медурахшад" (Ис. 60,1).

3 ҷалол аз Падар