Садоқати амалии 25 июл

Чораҳои бадбахтӣ

1. Пайдоиши онро омӯзед. Ҳолати сустӣ на ҳамеша гунаҳкор аст; баъзан ин хушкии рӯҳ аст, далели Худо аст, ин шаби торики хорӣ аст, ки онро Худованд ба муқаддасон иҷозат додааст, ба Санкт Тереза, Франсис де Селс, Бл Валфре. Он гоҳ илоҷҳо инҳоянд: сабр, тарк кардан ба Худо, фармонбардорӣ. Ҷон оҳ мекашад, гиря мекунад, оҳ мекашад, илтиҷо мекунад, ки бимирад, на аз Худои худ ҷудо шавад ва Худо худро пинҳон мекунад; аммо барои ӯ тоҷи бойе бофтааст. Дар сари вақт дар ин бора фикр кунед.

2. Он аз ғурур ба вуҷуд меояд. Худо афтодани хоркунандатаринро ба мағрурон, худписандон, ки худро аз дигарон авлотар медонанд ва дар ҳоли интизори раҳм аст, иҷозат додааст: Петрус муқаддас аст. Худо ширинӣ, тасаллӣ, таъми тақворо ба мағрурон рад мекунад. Ин дар он замон душвор ва нафратовар аст, ки дилбеҳузурӣ ва пас аз он ки дар бораи Худо сустӣ мекунад, чораҳо инҳоянд: фурӯтанӣ, дуо, таваккал ба Худо ва тағироти пурқувват дар ҳаёт. Магар ин доруи солим барои шумо нест?

3. Он аз беэътиноӣ ба амал меояд. Кӣ метавонад оқибати шарора, қадами бад, лаҳзаи бадро бигӯяд? Дуои ғайриманқул, илҳоми беҷавоб, оташи ғайримуқаррарӣ, соати парокандагии беандоза, чӣ қадар ҷонҳоро ба хунукӣ, гуноҳ, ба ҷаҳаннам овард! Агар сустии шумо аз ин ҷо пайдо шавад, доруҳо чунинанд; як эътирофи хуб, мулоҳизаҳои ҷиддӣ, дуо, муроҷиат ба Марям Муқаддас, ба Санкт Юсуф ва фариштаи нигаҳбон. Аммо имрӯз инро кунед, ки вақт доред ...

АМАЛ. - Пеш аз салиб Литани муқаддасонро бихонед.