Фаъолияти содиқона: тӯҳфаи шӯравӣ

Ҳиллаҳои ҳалокат

Дили одам асрор аст; ки бо кадом роҳҳо онро аз даст додан мумкин аст! Шумо чанд роҳе ҳамла карда метавонед! Чанд маротиба, як васваса, як калима, сад маротиба бегуноҳ, як рӯзи бад моро афтид! Иблис макри ҳилагарро пинҳон мекунад ва сарашро пинҳон мекунад ва бераҳмона ҳамла мекунад. Фариштаи нурро тақлид кунед, ҷомаи раҳимро бигиред, ба пашми барра пӯшед ... Ҳазар кунед: онҳо ҳиллаҳои ҳалокатоваранд.

Тӯҳфаи Шӯрои

Бо Қалъаи шумо ба ҷанги кушоди душман муқобилат мекунед, бо Шӯро аз домҳо ва қитъаҳои пинҳонии шайтон натарсед (С. Берн.). Бо гирифтани нури аз боло, мо вақт, ҷой, шароити ҳар як чизро бубинем; ӯ хатарҳо ва фиребҳоро ошкор мекунад; ва мисли сутуни яҳудиён дар биёбон, он моро дар торикиҳои ин ҷаҳон равшан мекунад ва ба мо роҳ намедиҳад, ки роҳи биҳиштро аз даст диҳем. То чӣ андоза муфид аст, атои Шӯро муфид аст! Бе он, ки шумо чанд маротиба хато кардаед!

Эҳтироми кам ба ин тӯҳфа

Дар шубҳаҳо, хатарҳо, номуайянӣ, шумо ба рӯҳи илоҳӣ муроҷиат мекунед, ё бештар ба воситаҳои инсонӣ, хирад ва қобилияти худ такя намекунед? Дар интихоботи давлат, дар торикӣ виҷдон, дар самти зиндагӣ, оё шумо барои бахшоиши Шӯро дуо мегӯед? Шумо ба намояндагони Худо, ки нури ҷаҳон ҳастанд, эътимод доред ё худ ба ғурури худ боварӣ доред? Ҳеҷ гоҳ мағрур набошед!

ПРАКТИКА. - Пешниҳод кунед, ки бе дуо ва бе роҳбари рӯҳонӣ ягон кори муҳимро иҷро накунед; офарандаи Вени хондааст.