Садоқати амалии рӯз: тақлид ба умеди магиён

Умедворем, ки дар принсипҳои худ устувор аст. Агар ба онҳо кофӣ буд, ки дар хона бимонанд ё барои ёфтани Подшоҳи навзод каме роҳ гаштанд, фазилати онҳо кам буд; аммо ҷодугарон ба пайроҳаи тӯлони номуайяне рафтанд, ки танҳо бо нишонаҳои ситора пайравӣ мекарданд, шояд мухолифатҳо ва монеаҳоро низ паси сар кунанд. Мо дар баробари душвориҳо, ҳатто мушкилоте, ки моро аз роҳи некӣ бозмедоранд, чӣ гуна рафтор мекунем? Биёед дар ин бора дар назди Худо фикр кунем.

Умед, дар замони худ олӣ. Ситора дар наздикии Ерусалим нопадид шуд; ва дар он ҷо кӯдаки илоҳиро наёфтанд; Ҳиродус дар ин бора чизе намедонист; коҳинон хунук буданд, аммо онҳоро ба Байт-Лаҳм фиристоданд; Бо вуҷуди ин, умеди ҷодугарҳо суст нашуд.Ҳаёти масеҳӣ омезиши зиддиятҳо, хорҳо, торикӣ ва хушкист; умед ҳеҷ гоҳ моро тарк намекунад: магар Худо ҳама чизро ғолиб карда наметавонад? Биёед ҳамеша дар хотир дорем, ки вақти санҷиш кӯтоҳ аст!

Умед, дар охири он тасаллӣ ёфт. Ҳар кӣ меҷӯяд, меёбад, мегӯяд Инҷил. Ҷодугарон беш аз оне, ки умед доштанд, пайдо карданд. Онҳо подшоҳи заминиро ҷустуҷӯ карданд, Подшоҳи осмониро ёфтанд; онҳо одам меҷустанд, одам меёфтанд - Худо; онҳо мехостанд ба кӯдак саҷда кунанд, онҳо Подшоҳи осмониро, сарчашмаи фазилатҳо ва муқаддасии худро ёфтанд. Агар мо ба умеди масеҳиён пойдор бошем, ҳама чизи хубро дар Биҳишт хоҳем ёфт. Дар ин ҷо низ, кӣ боре ба некӯии Худо умед дошт ва ноумед шуд? Биёед умеди худро дубора барқарор кунем.

АМАЛ. - Нобовариро аз дил ронед ва зуд-зуд бигӯед: Худовандо, имон, умед ва садақаро ба ман зиёд кун