Машқҳои рӯҳонӣ: чӣ гуна хоҳиши хушбахтиро муқаррар кардан мумкин аст

Хоҳиши асосии мо хушбахтӣ аст. Ҳар чизе, ки мо мекунем, бо ягон роҳе анҷом дода мешавад, ки ба мо барои расидан ба ин ҳадаф кӯмак кунад. Гуноҳ инчунин бо ҳисси нодуруст содир мешавад, ки моро ба хушбахтӣ мерасонад. Аммо манбаи камолоти инсонӣ ва манбаи хушбахтии ҳақиқӣ вуҷуд дорад. Он сарчашма Худост, Парвардигори моро чун амалишавии ҳар хоҳиши инсонӣ биҷӯед.

Шумо дар зиндагӣ чӣ меҷӯед? Ту чӣ мехоҳӣ? Оё Худо поёни ҳама орзуҳои шумост? Оё имон оваред, ки танҳо Худову Худо кофист ва он чиро, ки мехоҳед, иҷро кунед? Имрӯз ба ҳадафҳои худ нигаред ва фикр кунед, ки оё Худо ҳадафи ниҳоии ин ҳадафҳост. Агар ин тавр набошад, пас ҳадафҳое, ки шумо меҷӯед, шуморо хушк ва холӣ мегузоранд. Агар ин тавр бошад, шумо дар роҳ ҳастед, то он даме, ки шумо ҳамеша умедворед.

ДУО

Худовандо, лутфан ба ман кумак кунед, то ту ва иродаи муқаддаси худро дар зиндагӣ орзуи ягона ва ягонаи ман гардонам. Ба ман кӯмак кунед, ки хоҳишҳои зиёдеро, ки ман дорам, аз байн гузаронам ва иродаи шуморо ҳамчун ҳадафи ягона ва ягона бибинам, ки ман бояд ҷустуҷӯ кунам. Бигзор дар иродаат оромӣ пайдо кунам ва дар охири ҳар сафар туро кашф кунам. Исо ман ба ту имон дорам.

МАШҚ: ШУМО МАРКАЗИ ЗУДИЯТИ ХУДРО ГИРИФТА МЕГИРЕД. ИМРУЗ ШУМО БОЯД ФАХМ КУНЕД, КИ ХУШБАХТ НЕСТ, БЕ ХУДО МАКСАД НЕСТ. ПАС ИМРУЗ ШУМО БОЯД АСТ ВА ТАМОМИ ХАЁТИ ХУДРО БА ТАРТИБ КУНЕД, КИ ТАМОМИ АСОСИИ ХУДО АСТ. ШУМО ДАР ЗИНДАГИИ ХУД ХЕЧ кор намекунед, ки дар он чое ки ТАЪЛИМОТИ ИСО ВА ИРОСИ ХУДОРО ХАМЧУН МАКСАДИ АСОСИИ ХУД НАМЕГИРЕД.