Машқҳои рӯҳонӣ: Худованд ҳама чизро медонад

Боварӣ ҳосил аст, ки Парвардигори илоҳии мо ҳама чизро медонад. Вай аз ҳар як фикре, ки мо дорем ва огоҳ аст, аз он чизе ки мо ҳеҷ гоҳ ба даст оварда наметавонем, чизи бештареро ба вуҷуд меорад. Баъзан, вақте ки мо дониши комили Ӯро дарк мекунем, мо метавонем интизор шавем, ки Ӯ ҳама ниёзҳои моро қонеъ мекунад, ҳатто агар мо онҳоро нашиносем. Аммо Парвардигори мо бисёр вақт мехоҳад, ки мо аз Ӯ бипурсем. Ӯ барои фаҳмидани ниёзҳои мо ва барои ба Ӯ бо эътимод ва дуо таклиф кардани онҳо аҳамияти бузург дорад. Ҳатто агар мо намедонем, ки чӣ беҳтар аст, мо бояд ба ӯ саволҳо ва ташвишҳои худро бипурсем. Ин як эътимод ба раҳмати комили Ӯст

Оё шумо эҳтиёҷоти худро медонед? Оё шумо метавонед дар бораи душвориҳои дар зиндагӣ дучор шуда истодед? Оё ту медонӣ, ки чӣ бояд дуо гӯӣ ва чӣ қурбонии ҳаррӯзаи худро ба Худованди мо тақдим хоҳӣ кард? Мулоҳиза кунед, ки Исо имрӯз мехоҳад, ки шумо ба ӯ чӣ чизеро супоред. Он чизе ки Ӯ мехоҳад, шумо бояд бохабар бошед ва ба ӯ раҳматашро ба ӯ пешниҳод кунед. Бигзор ӯ ба шумо ниёзҳои шуморо нишон диҳад, то ки шумо ин эҳтиёҷро ба Ӯ пешниҳод кунед.

ДУО

Худовандо, ман медонам, ки ҳама чизро медонӣ. Ман медонам, ки ту ҳикмат ва муҳаббати комил ҳастӣ. Шумо ҳар як ҷузъиёти ҳаёти маро мебинед ва бо вуҷуди заифӣ ва гуноҳам маро дӯст медоред. Ба ман кумак кунед, ки зиндагии худро тавре, ки шумо мебинед, бубинед ва эҳтиёҷоти худро дида, ба ман кӯмак кунед, то як амали муттасили эътимоди худро ба раҳмати илоҳии худ дошта бошед. Исо ба ту боварӣ дорам.

МАСЪАЛА: ҲАР РӮЗ ҲАМАИ МО ПРОБЛЕМАҲО, ҲАМАИ НИШОНИ МО, ШУМО БАРОИ ХУДРО ДӮСТ МЕДОРЕД. Шумо медонед, ки вай мавҷудияти шуморо медонад ва ҳар рӯз барои ӯ дар ҳама чиз ба шумо дуо мекунад. ШУМО ЭҲТИЁТ КУНЕД ВА ҲАМАИ ҲАМАИ ҲАМАИ ҲАФТАИ ХУДРО БЕ ШИКУН ВА НАВОРҲОИ ХИЗМАТ МЕДОРАНД.