БА СТАРТА нигаред, ба МИР занг занед

Ту кистӣ,
ки дар ҷараёни ин замон шумо аҳамият медиҳед,
назар ба рӯи замин роҳ рафтан
шумо мисли тундбодиву тундбод медавед,
чашмони худро аз ҷалоли ин ситора дур накунед,

агар шумо намехоҳед, ки тӯфон шуморо хафа кунад!
Агар шумо бо мавҷҳои ғурур ларзед,

ҳасад, тӯҳмат, ҳасад,
ба ситора нигар ва Марямро ҷеғ зан.
Агар хашм ё хасис, ё ҳавасҳои ҷисм

онҳо киштии кайҳонии шуморо ларзонданд, ба Мария нигаред.
Агар азимии гуноҳҳо ғамгин шавад,
агар бо виҷдони ношоиста ошуфта шаванд,
шуморо дар вартаи ғамгин фурӯ мебаранд

ва аз вартаи ноумедӣ дар бораи Марям фикр кунед.
Аз даҳони худ ва дили худ дур нашав,
ва барои кӯмак ба дуои худ,
намунаи ҳаёти худро фаромӯш накунед.
Аз паи вай натавонед гум шавед,
ба ӯ дуо гуфта, ноумед шуда наметавонед.
Агар вай шуморо дастгирӣ кунад, шумо афтид,
агар ӯ шуморо муҳофизат кунад, ба тарс дода нашавед,
агар вай ба шумо ташвиқомез бошад, ба мақсад бирасед.

(Сан Бернардо да Чиаравалле)