Дар бинандагон дар Меджугорҷа Мадонна, иблис ва Осмонро медиданд
Яке аз ҳодисаҳои фавқулодда дар соҳаи тасаввуф, бешубҳа, парвандаи Медюгорже мебошад. Зиёда аз сӣ сол аст, ки шаш нафар рӯъёиён, кӯдакони аввал, вале ҳоло калонсолон, иддао мекунанд, ки хонуми моро дар рӯзҳои муайян дар соатҳои муайян мебинанд. Medjugorje як воқеаи воқеан фавқулодда барои ҳолатҳои рухдода мебошад.
Дар асл, ҳар шаш нафар бонуи моро мебинанд. Марияи рӯъёпарвар 25-уми ҳар моҳ Модари Худоро мебинад ва паёми ӯ ба шарофати Радиои Мария дар тамоми ҷаҳон паҳн мешавад. Он гоҳ Мирҷанаи рӯъёбин бонуи моро рӯзи 2-юми ҳар моҳ тақрибан нӯҳи саҳар мебинад. Дигар бинандагон инро соле як маротиба дар рӯзи таваллудашон мебинанд.
Таҷрибаҳои дигари асроромези ин одамон ба ҷуз аз дидани Бонуи мо онҳо шайтон ва осмонро дидаанд. Иблисро Мирҷанаи рӯъёбин дидааст. Дарвоқеъ, духтар мегӯяд, ки ҳангоми интизори мулоқот бо Мадонна шайтон дар либоси фариштае пайдо шуд, ки ӯро фиреб доданӣ буд. Аммо вай аз суханрониҳои мағруронааш шайтон будани ӯро донист ва гурехт. Пас модари Худо ба ӯ гуфт, ки ба ин иҷозат додааст, то фаҳмад, ки бадӣ вуҷуд дорад ва афсонае нест, ки бисёриҳо фикр мекунанд. Он гоҳ бузургтарин фаъолияти ӯ фиреб додани мардум аст, ҳамон тавре ки бо бинанда кор мекард. Елена аз Меджугорже, духтаре, ки маҳалҳои дохилиро қабул мекунад, низ бо шайтон таҷриба дошт.
Се бинандаи дигар, ки Жаков, Иван ва Викка мебошанд, Осмонро дидаанд. Ин таҷрибаро онҳо ба шарофати хонуми мо ба даст оварданд, ки тавассути онҳо мехоҳад ба мо бигӯяд, ки зиндагӣ дар ин дунё ба поён намерасад, вале пас аз он ҷони мо дар сатҳи маънавӣ зиндагӣ мекунад.
Ин таҷрибаҳо аз ҷониби ин фарзандони калонсол ва падарон оилаҳо ба амал омадаанд, зеро хонуми мо мехоҳад ба тамоми ҷаҳон нақл кунад, ки Худо вуҷуд дорад.Дарвоқеъ, бонуи мо дар Медҷугоре аз атеизм ва бидъатҳо тарсид. Танҳо фикр кунед, ки паёми фавқулоддаи ҳар ду моҳ ба ғайримутаинон равона карда шудааст. Сипас Бонуи мо Мирҷанаи рӯъёпарастро ҳамчун рисолати дуо барои ғайримуқаррарӣ бовар кард. Хонуми мо дар Меджуорже низ баъзе намозҳоро диктант кард ва тарзи намозхониро гуфт ва намозро дар маркази ҳар як ҳаёти масеҳӣ гузошт.
Бонуи мо бо зоҳирҳо дар Меджугорё ҷаҳонро дар катекси воқеӣ ва дурусти пайваста пайгирӣ кард, дар воқеъ дар паёмҳои худ мо метавонем бисёр ҳақиқатҳои имонро биомӯзем.
Биёед ҳама кӯшиш кунем, ки маслиҳати Марямро иҷро кунем, ки ба мо на танҳо дар Медюгоря, балки дар ҳама намудҳои зоҳирӣ дода буд. Дар асл, модари хуб ва меҳрубони Худо дар бораи ҳаёти мо ва наҷоти мо ғамхорӣ мекунад.