Конклав: дуди сафед ё дуди сиёҳ?
Мо таърихро таҷассум мекунем, мо кунҷковӣ ва ҳамаи пораҳои онро медонем конклав. Вазифаи асосӣ барои интихоби Попи нав.
Истилоҳ аз cumla лотинии лотинӣ бармеояд ва ба маънои аслӣ қуфл аст. Бо ин истилоҳ онро ҳам толор меноманд, ки дар он ҷо маросими интихоби нав баргузор мешавад падар- ва бигзор ин худи маросим бошад. Ин функсия решаҳои хеле қадимӣ дорад ва номашро дар Витербо дар солҳои дури 1270 гирифтааст. Сокинони шаҳр кардиналҳоро дар як ҳуҷра баста, сақфро кушода, ба онҳо имкон доданд, ки зуд тасмим гиранд. Понтахти нав дар он маврид Григорий х буд. Дар асл, аввалин Папаи интихобшуда клаум буд Gelasius II дар 1118.
Бо мурури замон бисёр расмиётҳое буданд, ки барои ин вазифаи католикӣ тағир ёфтанд. Имрӯз он аз ҷониби конститутсияи католикӣ, ки аз ҷониби он маъмул аст, идора карда мешавад Ҷон Пол Паул II соли 1996. Аммо ҳамаи марҳилаҳои он чӣ гунаанд? Он чизе, ки дар дохили он рух медиҳад, махфӣ аст ва барои кардиналҳое, ки вазифаи интихоб карданро доранд, манъ аст, ҳатто пас аз ба охир расидани он ошкор кардани он. Дар рӯзи кушодашавии конкола, пас аз маросимҳои ибтидоӣ, кардиналҳо дар Калисои хурди Систин. Устоди ҷашнҳо аз ҳама бегонагон ҳама чизи изофиро дӯст медорад.
Аз ҳамон лаҳза, овоздиҳии аввалро то охири рӯз баргузор кардан мумкин аст. Овоздиҳӣ аз рӯзи дигар бо суръати муқарраршуда аз соати дуи субҳ ва дуи баъд аз зӯҳр сурат мегирад. Бо шарофати ислоҳот аз ҷониби Бенедикт XVI, барои интихоби як понтифик сеяки овозҳо лозим аст. Агар ин тавр нашавад, пас аз сию чор бюллетени бе натиҷа, бюллетен байни ду номзади пешбар пас аз ду раъйи охир идома меёбад.
Конклав, дуди сафед ва эълони оммавӣ.
Ҳар як интихобкунанда бюллетени худро бардошта, аз ҷои худ мехезад. Бо овози баланд савганд ёд кунед Масеҳи Худованд дар шаҳодати худ меравад ва барои ҷойгир кардани корт ба табақе, ки дар болои коса гузошта шудааст, меравад. Пас аз ба охир расидани овоздиҳӣ, овозҳо ҳисоб карда мешаванд. Кассири аввал ҳар як кортро мекушояд ва он чиро, ки дар он навишта шудааст, мушоҳида мекунад ва ба кассаи дуюм медиҳад, ки дар навбати худ онро ба корти сеюм мегузаронад. Охирин номро бо овози баланд мехонад, кортро мушт мезанад ва ба ришта ворид мекунад. Ин симро, ки ҳамин тавр сохта шудааст, ба оташдон меандозанд ва бо иловаҳои иловагӣ, ки ранги дудро муайян мекунанд, фурӯзон мешаванд. Сиёҳ, агар овоздиҳӣ номуваффақ хотима ёбад ва агар Попи нав тасмим гирифта шавад, сафед.
Дар ин лаҳза аз нав интихобшуда пурсида мешавад, ки оё вай интихоби каноникии худро дар боло қабул мекунад понтификва бо кадом ном. Пас аз он либосро бо касоси сафед ва дигар либосҳое, ки қиёфаи Попро фарқ мекунанд, пайравӣ кунед Қадами охирин он эълон аст. Аз лоджияи марказии Базиликаи Петрус муқаддас прото-декон ҷумлаи зеринро талаффуз мекунад: "annuntio vobis gaudium magnum," хабемус Папам". Попи нав пеш аз салиби ҷараёнӣ пайдо мешавад ва баракати urbi et orbi хоҳад дод.