Маслиҳати имрӯзаи 11 сентябри 2020 аз Sant'Agostino

Августини муқаддас (354-430)
усқуфи Ҳиппо (Африқои Шимолӣ) ва доктори калисо

Шарҳи Мавъиза аз кӯҳ, 19,63
Коҳ ва чӯбро
Дар ин порча Худованд моро аз бемулоҳизаӣ ва доварии беадолатона ҳушдор медиҳад; ӯ мехоҳад, ки мо бо дили сода рафтор кунем, танҳо ба сӯи Худо рӯй оварем.Дарвоқеъ амалҳои зиёде мавҷуданд, ки ангезаҳояшон аз мо фирор мекунад ва аз ин рӯ, доварӣ кардани онҳо аблаҳист. Маҳорати бештаре дар мавриди беэҳтиётона доварӣ кардан ва дигаронро айбдор кардан онҳое мебошанд, ки на маҳкум карданро барқарор мекунанд ва на некиро барқарор мекунанд; ин тамоюл нишонаи ғурур ва бадгумонӣ аст. (...) Масалан, мард аз хашм гуноҳ мекунад ва шумо ӯро бо нафрат мазаммат мекунед; аммо дар байни ғазаб ва бадбинӣ ҳамон фарқе ҳаст, ки байни коҳ ва чӯб вуҷуд дорад. Нафрат ин хашми бесомон аст, ки бо мурури замон чунин андозаҳоеро ба худ гирифтааст, ки сазовори номи чӯб бошанд. Ин метавонад рӯй диҳад, ки шумо дар талоши ислоҳ ба хашм меоед; аммо нафрат ҳеҷ гоҳ ислоҳ намекунад (...) Аввал нафратро аз худ дур кунед ва танҳо баъдтар шумо он касеро, ки дӯст медоред, ислоҳ карда метавонед.