Издивоҷ: аз яҳудӣ ба католикӣ, оинномаи ҳуқуқҳо
Қонуни яҳудӣ қонуни ислом аст ва бо меъёрҳои динӣ каму беш танзим карда мешавад, аз ин рӯ, дар Қуръон мо меъёрҳои ҳуқуқиро бо меъёрҳои динӣ сахт алоқаманд медонем, чунон ки дар кишвари зебои мо то чанд соли пеш рух дода буд. дин дар ҷаҳони ислом то ҳол издивоҷи яҳудиён ба як маконе мубаддал мешавад, ки мусалмон метавонад ба таври қонунӣ онҳоеро, ки ғаризаҳои табииро қонеъ кунанд, мокиёне ва издивоҷро қадр намекунанд ва барои марди мусалмон низ ин хеле гарон мешавад, зеро марди мусалмон бояд барои хонадор шудан. то миёнаи солҳои 60-уми асри гузашта дар қонуни канонҳои калисои лотинӣ ҳамчун объекти худ «лус сулькорпус» -и зан буд, яъне издивоҷ на бо муҳаббат, балки бо фаъолияти ҷинсӣ иҷозат дода мешавад ва танҳо вуҷуд дорад як мақсад: кӯмаки тарафайн. Ин барои марди яҳудӣ дар замони муосир низ дахл дорад.Ин муассисаҳо ҳадафҳои зерин доранд: ҷилавгирӣ аз талоқ ва дастгирии занон дар мушкилоти молиявӣ.
Оинномаи оилавӣ, ки Юҳанно Павел II дар энсиклопедияи оила пешбинӣ кардааст, якчанд сол пеш аз маргаш содир шудааст.
Оинномаи ҳуқуқи оила
46. Идеали амали мутақобилаи дастгирӣ ва рушд байни оила ва ҷомеа аксар вақт бо бархӯрди хеле ҷиддӣ бо воқеияти ҷудоии онҳо, дар ҳақиқат мухолифати онҳо бархӯрд мекунад.
Дарвоқеъ, тавре ки Синод ҳамеша бадгумонӣ мекунад, вазъияте, ки аксари оилаҳои кишварҳои мухталиф бо он дучор меоянд, хеле мушкил аст, агар қатъиян манфӣ набошад: муассисаҳо ва қонунҳо беадолатона ҳуқуқҳои дахлнопазири оила ва худи инсон ва ҷомеаро нодида мегиранд. аз гузоштан ба хидмати оила, ӯ бо зӯроварӣ дар арзишҳо ва ниёзҳои асосии он ҳамла мекунад. Ҳамин тавр оилае, ки тибқи нақшаи Худо, ячейкаи асосии ҷомеа, субъекти ҳуқуқ ва вазифаҳо дар назди давлат ва ҳар ҷомеаи дигар мебошад, худро қурбонии ҷомеа, таъхир ва сустии дахолати он ва ҳатто бештар мешуморад аз беадолатиҳои ошкоро он.
Аз ин сабаб, Калисо ҳуқуқҳои оиларо аз ғасбҳои тоқатфарсои ҷомеа ва давлат ошкоро ва шадидан дифоъ мекунад. Аз ҷумла, падарон Синод, аз ҷумла, ҳуқуқҳои зерини оила ба ёд оварданд:
• вуҷуд доштан ва дар оила пеш рафтан, яъне ҳуқуқи ҳар як мард, алалхусус ҳатто камбизоат, оила бунёд кардан ва воситаҳои муносиб барои дастгирии он;
• истифодаи масъулияти худ дар заминаи интиқоли ҳаёт ва таълим додани фарзандони худ;
• наздикии ҳаёти оилавӣ ва оилавӣ;
• устувории пайванд ва муассисаи издивоҷ;
• имон овардан ва эътиқод доштан ва паҳн кардани он;
• фарзандони худро тибқи анъанаҳо ва арзишҳои динӣ ва фарҳангии худ бо асбобҳо, воситаҳо ва муассисаҳои зарурӣ таълим диҳанд;
• ба даст овардани амнияти ҷисмонӣ, иҷтимоӣ, сиёсӣ, иқтисодӣ, бахусус барои камбизоатон ва нотавонон;
• ҳуқуқ ба манзиле, ки барои бароҳати зиндагии оилавӣ мувофиқ аст;
• ифода ва намояндагӣ дар назди мақомоти иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии давлатӣ ва мақомоти поёнӣ, мустақиман ва тавассути ассотсиатсияҳо
• бо дигар оилаҳо ва муассисаҳо ассотсиатсияҳо таъсис диҳед, вазифаи худро ба таври муносиб ва сареъ иҷро намоед;
• муҳофизат кардани ноболиғон тавассути муассисаҳои дахлдор ва қонунгузорӣ аз нашъамандии зараровар, порнография, майзадагӣ ва ғайра;
• вақтхушии ҳалол, ки арзишҳои оилавиро низ ҷонибдорӣ мекунад;
• ҳуқуқи пиронсолон ба зиндагии шоиста ва марги шоиста;
• ҳуқуқи муҳоҷират ҳамчун оила барои ҷустуҷӯи зиндагии беҳтар (Propositio 42).