Вафодории ин моҳ: дуо ба Санкт Себастян барои ба даст овардани файз
Барои он ғайрати шоёни таҳсин, ки шуморо водор сохт, ки ба ҳама хатарҳо рӯ ба рӯ гардонидани кофирони сарсахт ва мувофиқат кардани масеҳиёни холисро дар имон оваред, то на танҳо Марк ва Марселлиан, ки аллакай ба васвасаҳо дода мешуданд, ғалабаи шумо шуданд, аммо ба ҳар ҳол тамоми хонаводаи онҳо, ё пас аз он муовини префект Кромазио бо бародари худ Тибурзио, ва афсарон Кастуло ва Никострато ва зиндонбон Клаудио бо тамоми хешовандонаш, на он қадар зиёди дигарон ё зиндониён ва сарбозоне, ки ба зудӣ бо масеҳии хуни онҳоро ба воситаи шумо пазируфт, деҳ! аз ҳамаи мо илтиҷо кунем, ё ҳамеша шахиди шӯҳратманд Себастиан, ӯҳдадории баробар, ҷидду ҷаҳди баробар барои саломатии бародарон, то ки мо онҳоро бо ҳаёти воқеан евангелӣ обод кардан қонеъ нашавем, мо то ҳол бо ҳар саъй кӯшиш ба харҷ медиҳем, ки агар онҳо ҷоҳил бошанд, онҳоро ислоҳ кунанд, агар гумроҳ карда, онҳоро дар сурати заиф эҳё кунед.
Пок аст аз ҷониби Падар барои Писар ва Рӯҳулқудс, чӣ тавре ки дар ибтидо ва ҳамеша ва то абад.
Барои он мӯъҷизаҳои ҳангома ва нури ногаҳонӣ, ки дар толори маҷлисҳои шумо дурахшид ё пайдоиши Наҷотбахши илоҳӣ, ки аз ҷониби фариштагон фуруд омада, ба шумо бӯсаи сулҳ дод, ва суханронӣ ба Зоӣ муддати тӯлонӣ комилан хомӯш баргашт, на аз оне ки саломатии барқароршуда ба ҳамаи неофитҳои бемор, ки ба шумо муроҷиат карда буданд, бори дигар ҳамаи мо, эй шаҳиди шариф Себастянро ба даст овардем, то ҳамеша бо он имон ва садақае, ки мӯъҷизаҳои азимтаринро ба амал меорад, ҷаззоб шавем, то он гоҳ ки кӯмаки илоҳӣ ба онҳо писанд ояд дар ҳама ниёзҳои мо.
Пок аст аз ҷониби Падар барои Писар ва Рӯҳулқудс, чӣ тавре ки дар ибтидо ва ҳамеша ва то абад.
Аз сабаби он қаҳрамоние, ки шумо бо он ба дарди тирҳо тоб овардед, ки ҳама бадани шуморо шиканҷа доданд ва ё ба таври мӯъҷиза зинда нигоҳ доштанд ва пас аз бевазани парҳезгор Ирен аз дор овехтанд, шумо Диоклетианро барои беадолатӣ ва беайбии худ сарзаниш кардед, ҳамаи мо, эй шаҳиди пурҷалол Себастян, ҳамеша бемориҳо, таъқибот ва тамоми душвориҳои ин зиндагии пуразобро бо шодмонӣ таҳаммул намоем, то чанд рӯз дар ҷалоли шумо дар осмон ширкат варзем, пас аз он ки дар азобҳои шумо дар замин ширкат варзед .
Пок аст аз ҷониби Падар барои Писар ва Рӯҳулқудс, чӣ тавре ки дар ибтидо ва ҳамеша ва то абад.