Лурдес: як роҳибае, ки аз саратони ҷигар ранҷ мекашад, барои мӯъҷиза дуо мекунад ва хонуми мо ба ӯ ато мекунад.
Ин достони муъчизаи шифо ёфтани кас аст роҳиба пас аз сафар ба Лурдес.
То имрӯз ташаккури зиёд ба он расидааст Мадонна ба хамаи онхое, ки бо даст ба дилаш мурочиат карда, ёрй мепурсанд, насиб кард.
Саргузашти ин роҳиба, ки мо ба шумо нақл мекунем, ба соли 1908 рост меояд. Вай 15 соли охир бемор буд. варами ҷигар, 20 май соли 1901 вокеаи махсус руй дод. Он рӯз ҳама барои муъҷиза фарёд заданд, ҷуз хоҳар Максимилиан танхо рузи дигар ба назди духтур рафт, то шарх дихад.
Пас аз он вай гуфт, ки бемориаш бо гузашти солҳо пеш рафтааст ва онҳое, ки ба ӯ муроҷиат кардаанд, ҳоло онро табобатнашаванда арзёбӣ кардаанд. Табибон ва роҳибаҳо дар пайи флебити пои ӯ бистарӣ буданд, ки умеди шифо ёфтани ӯ вуҷуд надорад. Ба хамаи он нигох накарда Максимилиан вай тасмим гирифта буд, ки ба Лурдес равад ва аз хонуми мо лутф пурсад.
Табобати муъчизакоронаи рохиохан
Баробари омадан уро дархол ба он чо бурданд ҳавз ва худи хамон чо бо пои тамоман сихатшуда баромад. Аммо на танхо. Ҳатто варами шикам, ки нишонаи он буд, ки варам аз баданаш рафтааст. Шифо дар эътироф гардид 1908 аз ҷониби кардинал Андриеу.
Бисёре аз мӯъминон изҳор доштанд, ки пас аз боздид аз Лурдес ва нӯшидани оби чашма шифои мӯъҷизаро аз сар гузаронидаанд. Баъзе аз мӯъҷизаҳое, ки ба хонуми мо Лурдес тааллуқ доранд, шифо аз бемориҳо ба монанди саратон, махав, сил, артрит, склерозҳои сершумор, нобиноӣ ва ғайра мебошанд.
Il мӯъҷизаи аввал расман аз ҷониби калисои католикӣ эътироф пас аз зуҳуроти Лурдес дар соли 1858, вақте ки зане, ки аз фалаҷ дасту пойҳои худ чанд муддат азият мекашид, оби чашма нӯшиданд ва дарҳол сиҳат шуд. Аз он вақт инҷониб, садҳо табобатҳои мӯъҷизавӣ эътироф ва омӯхта ва ҳуҷҷатгузорӣ карда шуданд.