Моҳи июл, ба хуни бебаҳо бахшида шудааст. Дуо барои пурсидани файз

Эй Худо, маро наҷот деҳ ва ғайра.
Шараф ба Падар ва ғайра.

1. Исо хунро хатна кард
Эй Исо, Писари Худо одамро офарид, хуни аввалине буд, ки шумо барои наҷоти мо рехт
шумо аҳамияти ҳаёт ва вазифаи бо имон ва далерӣ зоҳир кардани онро нишон медиҳед,
дар партави номи худ ва дар шодии файз.
(5 шӯҳрат)
Мо аз Ту илтимос мекунам, эй Худованд, ба фарзандони худ, ки бо Хуни гаронбаҳои худ харидаӣ, кӯмак кун.

2. Исо ба боғи зайтун хун рехт
Эй Писари Худо, арақи хуни шумо дар Ҷатсаман нафрати гуноҳро дар мо зиёд мекунад,
ягона бадии воқеие, ки муҳаббати шуморо медузад ва ҳаёти моро ғамгин мекунад.
(5 шӯҳрат)
Мо аз Ту илтимос мекунам, эй Худованд, ба фарзандони худ, ки бо Хуни гаронбаҳои худ харидаӣ, кӯмак кун.

3. Исо хунро дар тозиёна рехт
Эй устоди илоҳӣ, Хуни паррон моро бармеангезад, ки покиро дӯст дорем,
зеро мо метавонем дар наздикии дӯстии шумо зиндагӣ кунем ва мӯъҷизаҳои офаринишро бо чашми равшан ба назар гирем.
(5 шӯҳрат)
Мо аз Ту илтимос мекунам, эй Худованд, ба фарзандони худ, ки бо Хуни гаронбаҳои худ харидаӣ, кӯмак кун.

4. Исо дар тоҷи хорҳо хун рехт
Эй Подшоҳи олам, хуни тоҷҳои хорҳо худпарастӣ ва ғурури моро нест мекунад,
то ки мо метавонем ба бародарони мӯҳтоҷ фурӯтанона хизмат кунем ва дар муҳаббат афзун гардем.
(5 шӯҳрат)
Мо аз Ту илтимос мекунам, эй Худованд, ба фарзандони худ, ки бо Хуни гаронбаҳои худ харидаӣ, кӯмак кун.

5. Исо дар роҳи Ҳолво ба хун рехт
Эй Наҷотбахши олам, хуни дар роҳ ба сӯи Ҳавво фурӯзонбуда,
саёҳати мо ва ба мо кумак кунед, ки салибро бо шумо бурда, ҳавасмандии шуморо дар мо ба анҷом расонад.
(5 шӯҳрат)
Мо аз Ту илтимос мекунам, эй Худованд, ба фарзандони худ, ки бо Хуни гаронбаҳои худ харидаӣ, кӯмак кун.

6. Исо дар салиб мехкӯб рехт
Эй Барраи Худо, ки барои мо бахшоиш ба мо омурзиши хафагӣ ва муҳаббати душманонро таълим медиҳад.
Ва шумо, модари Худованд ва мову шумо, қудрат ва сарвати Хуни гаронбаҳоро ошкор мекунед.
(5 шӯҳрат)
Мо аз Ту илтимос мекунам, эй Худованд, ба фарзандони худ, ки бо Хуни гаронбаҳои худ харидаӣ, кӯмак кун.

7. Исо хуни рехташударо ба дил рехт
Эй дили ҳайратангез, ки барои мо маҷрӯҳ шудааст, дуои моро қабул кунед, интизории мискинон, ашки ранҷу азоб,
умеди халқҳо, то ки тамоми инсоният дар Малакути муҳаббат, адолат ва сулҳ гирд оянд.
(5 шӯҳрат)
Мо аз Ту илтимос мекунам, эй Худованд, ба фарзандони худ, ки бо Хуни гаронбаҳои худ харидаӣ, кӯмак кун.