Имрӯз якшанбеи аввали пайдоиш аст, аз ин рӯ биёед ба Исои кӯдак дуо гӯем

Эй кӯдаки Исо,
ки мо бо хурсандй дар давоми
ин рузхои Пайдо
ба чашни таваллуди шумо
ва омадани ту дар оянда,
мо лутфу марҳамати Туро мехоҳем, то тавонанд ҳама корро анҷом диҳад
то ки шумо дар дили мо ва ҷони мо пайдо кунед,
ҷои тоза барои зиндагӣ.

Мо боварии комил дорем, ки Ту дар миёни мо ҳастӣ,
ва шумо ҳеҷ гоҳ моро тарк накардаед,
махсусан дар ин давраи пандемия.
Ва шумо худро фидокорона доданро давом медиҳед
махсусан дар Эвхаристии муқаддас,
ки моро гизо дихад, тасаллй дихад ва кувват дихад.

Мо инчунин аз шумо хоҳиш мекунем, ки ҳамаи ранҷу азобро тасаллӣ диҳед
барои беморӣ, камбизоатӣ,
хам моддию маънавй; онҳое, ки дар душворӣ қарор доранд;
хамаи онхое, ки мемиранд.

Ҳама моро аз бало нигоҳ дор.
Ба мо қувват деҳ, то душманро муҳофизат кунем.
Ба мо сабр деҳ, то салибро бардорем.
Имон, умед ва мухаббати мо ба ту хамеша дар мо афзояд,
Пас, вақте ки мо дар ин ҳаёт қадам мезанем,
Мо метавонем дар ҳар коре, ки мо мекунем, ба Ту хизмат кунем ва ҷалол диҳем.

Кӯдаки муқаддас,
ба ҳамаи мо раҳм кун, мо шуморо дӯст медорем!