Парагвай: Мизбон ба дасти коҳин хунравӣ мекунад

МИРОҲОИ ИСЛОМ. ДАР ПАРАГУАЙ

Дар Парагвай ин мӯъҷизаи Эҳаристӣ дар дасти рӯҳониён Густаво Паласиос дар Парагвай, шаҳри наздикии пойтахт Арегу рӯй дод.
Густаво Паласиос, мизбони тақдимшударо дар дохили мадал, ба беморе овард, пас аз расидан ба хона, Ҳокими тақдимшуда дар дохили издивоҷ гӯшт ва хун мегардад. Мизбон садбарги гулҳоро бӯй мекунад, Падари Густаво аз махаллаи Вирген де ла Мерсед - Валле дел Пуку-Арегуа меояд. Сарчашма: Hisólidad Católica

ҶАМЪИЯТИ РӮЙ

Исои ман - Ман боварӣ дорам, ки шумо дар SS ҳастед. Сакраменто - Ман шуморо аз ҳама чиз дӯст медорам ва ман дар ҷони худ орзу мекунам. - Азбаски ман шуморо имрӯз ҷашн гирифта наметавонам, ҳадди аққал ба рӯҳи ман дароед. - Тавре ки аллакай омада буд: - Ман шуморо ба оғӯш мекашам - ва барои шумо беназирам; ба ман иҷозат надиҳед, ки шуморо аз шумо ҷудо кунам.

(Хулосаи 60-рӯзӣ).

БАРОИ САФАРИ САФАР БА SS. САКРАМЕНТ

Бигзор муқаддасоти муқаддас ва илоҳӣ ҳар лаҳза ситоиш ва сипосгузорӣ шавад.

Ҷалол…. (се маротиба)

Ман ба ту боварӣ дорам, ки ман ба ту саҷда мекунам, ман Исоро дӯст медорам, дар маъракаи машҳури қурбонгоҳ, ОО! назди ин дили бад ва бадбахти ман биё. Тавре ки аллакай рух дода буд, ман шуморо ба оғӯш мекашам, ба оғӯш мегирам ва илтимос дигар маро тарк накунед. Пок аст Исои Масеҳ. Ҳамеша ситоиш кунед.

Дуо ба SS. САКРАМЕНТ

Эй Каломи нобудшуда, ки боз ҳам бештар дар Тарҷума нест карда шудааст, мо шуморо дар пардаҳо, ки илоҳияти шумо ва инсонияти шуморо дар ибодатгоҳи муқаддас пинҳон мекунанд, саҷда мекунем. Дар ин ҳолат муҳаббати шумо шуморо кам кардааст! Қурбонии ҷовидона, қурбонӣ барои мо ҳамеша таҳқиршуда, Моро ситоиш, шукргузорӣ, ташвиқ! Исо миёнарави мо, ёвари содиқ, дӯсти ширин, духтури хайрия, тасаллибахш, нони зинда аз осмон, ғизо барои ҷонҳо. Шумо ҳама чиз барои фарзандони худ ҳастед! Барои ишқи бисёр, аммо бисёриҳо танҳо бо куфр ва таҳқир мувофиқат мекунанд; бисёриҳо бо бепарвоӣ ва ширгарӣ, хеле кам бо сипосгузорӣ ва муҳаббат. Эй Исо, барои онҳое, ки туро таҳқир мекунанд, бубахш! Бахшиш барои шумораи зиёди одамони бепарво ва ношукр! Онҳо инчунин барои ноустуворӣ, нокомилӣ ва сустии касоне, ки шуморо дӯст медоранд, мебахшанд! Мисли муҳаббати онҳо, ҳарчанд суст аст ва онро ҳар рӯз равшантар кунед; ҷонҳое, ки шуморо намешиносанд, равшан созед ва сахти дилҳои ба шумо муқобилатшударо мулоим кунед. Худро дар рӯи замин дӯст бидоред, эй Худо пинҳон; Бигзоред, ки шумо дар осмон намоён бошед. Омин