Доруи имон 29 январ "Аз иродаи Худо пайравӣ кунед"

Беҳтараш аз иҷрои ҳама чизҳо нисбати иродаи Худо дар дуои якшанбе иборат аст, ки мо ҳар рӯз мегӯем: "Иродаи Ту дар замин, чунон ки дар осмон аст, иҷро хоҳад шуд". Дар осмон ба иродаи илоҳӣ муқобилат нест, ҳама чиз ба ӯ итоат мекунад ва итоат мекунад; Мо ба Худованди худ ваъда медиҳем, ки ин корро кунад ва ба ӯ ҳеҷ гуна муқобилат накунад ва ҳамеша дар ҳама ҳолатҳо ҳамеша ба ин иродаи илоҳӣ тобеъ бошад. Акнун иродаи Худоро бо ду роҳ фаҳмида метавонед: иродаи Худо вуҷуд дорад ва иродаи Худо пазируфта мешавад.

Иҷрошуда аз чор қисм иборат аст: амриҳо, шӯрои он, аҳкомҳои калисо ва илҳомҳо. Барои аҳкоми Худо ва Калисо ҳама бояд сари худро хам кунанд ва ба гапдаро итоат кунанд, зеро дар он ҷо иродаи Худо мутлақ аст, ва мехоҳад, ки мо наҷот ёбем.

Маслиҳат, ӯ мехоҳад, ки мо онҳоро бо хоҳиш риоя кунем, на ба таври мутлақ; зеро баъзеҳо ба якдигар чунон мухолифанд, ки бидуни қатъ кардани амалияи дигар, тамоман амал кардан ғайриимкон аст. Масалан, як маслиҳат оид ба тарк кардани ҳама чизе, ки бояд ба Худованди мо пайравӣ кунед, аз ҳама чиз иборат аст; аст, ба шумо бигӯед, ки ҳама чизи доштаашро барҳам дод, чӣ қарз дода метавонад ва чӣ гуна ӯ садақа медиҳад, зеро ки ӯ чизе надорад? Аз ин рӯ, мо бояд ба маслиҳате, ки Худо мехоҳад, пайравӣ кунем ва боварӣ надорем, ки Ӯ ба онҳо додааст, то ки ҳамаро дар бар гирем.

Инчунин иродаи Худо барои истиқбол аст, ки мо онро дар ҳама ҳолатҳо дида бароем: дар беморӣ, марг, дар андӯҳ, тасаллӣ, дар корҳои номусоид ва шукуфо, кӯтоҳ дар ҳама чизҳое, ки пешбинӣ нашудаанд. Ва ба ин иродаи Худо мо бояд ҳамеша омода бошем дар ҳама ҳолатҳо, ҳам дар чизҳои гуворо, ҳам дар ҳолатҳои ногувор, ҳам дар мусибатҳо, ҳам дар тасаллӣ, ҳам дар мамот, ҳам дар ҳаёт ва ҳам дар ҳама чизҳое, ки ба иродаи ошкоро мухолиф нестанд Ин маънои онро дорад, ки Худо ҳамеша бартарӣ дорад.