Дуои боэътимоди озодӣ барои худ, оила ва хонаи худ

Исо, маро бо тамоми корҳои бади иблис озод кунед.

Маро аз таъсири махсусан пурзури худи шумо раҳо кунед,

шояд аз сабаби лаънатӣ

Дастҳои тавонои худро дароз кунед

барои дифоъ ва наҷот додани ман.

Фариштагони худро ба ман фирист, то дурӣ ҷӯям

ва ҳама гуна қуввати бадро берун кунед.

Ба ман раҳм кунед »

ва маро аз ҳама таҳдидҳо ва зарарҳо наҷот деҳ.

Исо, оилаи маро аз ҳама гуна бадӣҳо халос кунед.

Ба хонаи ман дароед ва аз хатарҳои иблис дурӣ ҷӯед.

Фариштагони худро фиристед, то тамоми қудратҳои бадро аз он муҳофизат кунанд, муҳофизат кунанд ва аз он дур кунанд. Баракатро ба оилаи ман бидеҳ.

Ба хонаи ман файз, осоиштагии худро дохил кунед, то ҳамаи аъзоёни оила дар озодӣ, саломатӣ ва муҳаббат зиндагӣ кунанд.

Ба ҳар як даъвати мо ҷавоб медиҳем: Эй Худованд, моро раҳоӣ бахш!

Аз ҳама рӯҳҳои бад

Бо рӯҳияи мағрурӣ ва шӯҳратпарастӣ

Бо рӯҳияи нафрат ва интиқом

Аз рӯҳияи ғазаб ва зӯроварӣ

Аз рӯҳияи исён ва ҳукмронӣ

Аз рӯҳи ҳасад ва ҳасад

Аз рӯҳияи худпарастӣ ва бадгумонӣ

Аз рӯҳи нопокӣ ва бадахлоқӣ

Бо рӯҳи пурхӯр ва бекас

Бо рӯҳияи тӯҳмат ва тӯҳмат

Бо рӯҳи ғамгинӣ ва рӯҳафтодагӣ

Аз рӯҳи хашм ва тарс

Аз рӯҳияи нобоварӣ ва ноустуворӣ

Аз рӯҳияи ошуфта ва ташвиш

Аз рӯҳи депрессия ва ноумедӣ

Аз рӯҳи худкушӣ ва марг

Аз рӯҳияи атеизм ва нобоварӣ

Аз ҳама намудҳои лаънат ва ҷодугарӣ

Аз ҳама гуна зарар ё домҳои шайтон ба бадан ва рӯҳ

Аз ягон зарар ё домҳои шайтон ба оила ва кор