Дуо кардани яқин ба Худо

Худои ман, ман на танҳо ба ту боварӣ дорам, балки танҳо ба ту эътимод дорам. Пас, ба ман рӯҳияи партофтанро диҳед, то чизҳоеро қабул кунам, ки ман тағир дода наметавонам. Инчунин ба ман рӯҳияи қувват бахшед, то чизҳои тағирёбандаро тағир диҳам. Ниҳоят, ба ман рӯҳи ҳикмат бахшед, то бифаҳмам, ки воқеан чӣ чиз ба ман вобаста аст ва пас иҷозат диҳед, ки иродаи ягона ва муқаддаси шуморо ба ҷо орам. Омин.

Гимни юбилей

Ман туро баракат медиҳам, Падар, Худованди осмон ва замин, зеро ин чизҳоро аз оқилон ва оқилон пинҳон карда, ба хурдсолон ошкор сохтӣ. Бале, Падар, зеро ба ту ҳамин тавр писанд омад. Ҳама чизро Падарам ба ман додааст; ҳеҷ кас Писарро ҷуз Падар намешиносад ва ҳеҷ кас Падарро намедонад, ҷуз Писар ва касе ки Писар барояш ошкор кардани Ӯро интихоб мекунад.

ТАШАККУР

Мо ба шумо, Падари мо, барои ҳаёт ва донише, ки ба воситаи Писари худ, ба мо ато кардед, ташаккур мегӯем. Шаъну шараф бод то абад!

Тавре ки ин нони шикаста, ки аввал дар кӯҳҳо пароканда шуда буд, барои сохтани он ҷамъ шуда буд, бинобар ин шумо калисои худро аз ақсои замин ба подшоҳии худ ҷамъ мекунед. Зеро ҷалол ва қудрат барои Исои Масеҳ барои шумо то абад аст!