Он чизе ки хонуми мо ба хоҳари Люсия дар бораи Розари Муқаддас гуфт

Бародарон ва хохарони бароям азиз, мо алла-кай дар мохи октябрь, мохи бозеозии хаёт дар тамоми фаъолияти чамъиятй: мактаб, идорахо, заводу фабрикахо, саноат, цеххо; моҳе, ки инчунин барои ҳама иттиҳодияҳои дунявӣ ва динӣ, инчунин барои тамоми ҷамоатҳои Мариан оғози соли нави иҷтимоӣ мебошад.

Мо аллакай медонем, ки моҳи октябр ба Тасби муқаддас бахшида шудааст, тоҷи ирфоние, ки Мадонна ба Кэтрини муқаддас дод, дар ҳоле ки Фарзандаш онро ба дасти муқаддас Доминик гузоштааст.

Аз ин рӯ, худи Хонуми мост, ки моро насиҳат мекунад, ки Тасби худро бо имони бештар, бо ҷидду ҷаҳди бештар бихонем ва дар бораи асрори шодӣ, ҳавас ва ҷалоли Писари худ, ки мехост онро бо асрори наҷотбахши наҷоти мо алоқаманд кунад.

Аз ин рӯ, ман аз шумо хоҳиш мекунам, ки паёмеро, ки бонуи мо ба мо ирсол кардааст, дубора хонед ва мулоҳиза кунед ва дар бораи қувват ва таъсирбахше, ки Розари муқаддас ҳамеша дар дили Худо ва Писараш дорад, сухан гӯед. Ин аст, ки худи Мадонна дар зеҳнҳои худ дар қироати Тасбиқ ҳамчун дар Гротто Лурдес бо Сент Бернадетта ва дар Фотима бо ман, Франческо ва Ҷасинта иштирок мекунад. Ва маҳз дар вақти Розария буд, ки бокира аз абр берун омада, ба болои дарахти холм фуруд омад ва моро дар нури худ фаро гирифт. Аз ин ҷо, аз дайри Коимбра, ман ҳам бо ҳамаи шумо барои як саёҳати салибии пурқувваттар ва универсалии дуо ҳамроҳ мешавам.

Аммо дар хотир доред, ки танҳо ман нестам, ки ба ту мепайвандам: он ҳама биҳишт аст, ки бо ҳамоҳангии тоҷи ту муттаҳид мешавад ва он ҳама рӯҳҳои Пок аст, ки бо садои дуои ту муттаҳид мешаванд.

Маҳз вақте ки Розари ба дасти шумо ҷорӣ мешавад, фариштагон ва муқаддасон ба шумо ҳамроҳ мешаванд. Аз ин рӯ, аз шумо хоҳиш мекунам, ки онро бо тамаркузи амиқ, бо имон ва тафаккур бо тақвои динӣ дар бораи маънои асрори он бихонед. Аз шумо низ хохиш мекунам, ки бевактии шаб, вакте ки аз хастагии руз ба гарданатон меафтед, "Салом Марям"-ро назанед.

Онро дар алоҳидагӣ ё дар ҷомеа, дар хона ё берун аз он, дар калисо ё дар кӯчаҳо бо соддагии дил ва қадам ба қадам роҳи Мадонна бо Писараш хонед.

Ҳамеша бо имони зинда онро барои таваллудшудагон, барои онҳое, ки азоб мекашанд, барои онҳое, ки меҳнат мекунанд, барои мурдагон бихонед.

Онро дар якҷоягӣ бо тамоми одилони рӯи замин ва бо тамоми ҷамоатҳои Марианӣ хонед, аммо пеш аз ҳама, бо соддагии кӯдакон, ки овози онҳо моро бо овози фариштагон муттаҳид мекунад.

Ҳеҷ гоҳ ҷаҳон ба Розарии шумо ниёз надошт. Дар хотир доред, ки дар рӯи замин виҷдонҳое ҳастанд, ки аз нури имон, гунаҳкорон бояд руҷӯъ кунанд, атеистҳо аз шайтон канда шаванд, одамони бадбахт бояд ёрӣ шаванд, ҷавонони бекор, оилаҳо дар чорроҳаи ахлоқӣ, рӯҳҳо аз дӯзах канда шаванд.

Бисёр вақт ин қироати як тасбеҳ буд, ки хашми адли илоҳро таскин дод, раҳмати илоҳӣ ба ҷаҳониён расид ва ҷонҳои зиёдеро наҷот дод.

Танҳо бо ҳамин роҳ шумо соати тантанаи Дили покизаи бонуи моро бар ҷаҳон метезонед.

Ман ин лутфу раҳмате медонам, ки Худованд ба ман иҷозат дод, ки дар Фотима бо ҳазрат (с) мулоқот кунам. Барои ин дидори фарахбахш аз даргохи Худованд шукри худоро баён намуда, идомаи химояти модари бонуи моро хохонам, то ин ки вазифаи Худованд ба у супурдааст, нури имону умед ва муҳаббат ба ҷалоли Худо ва некии инсоният, зеро ки Ӯ шоҳиди ҳақиқии Масеҳ аст, ки дар миёни мо зинда аст.

Хамаи шуморо бо мехру мухаббат ба огуш мегирам.

Хоҳари Люсия дос Сантос