Муқаддаси рӯз барои 14 феврал: ҳикояи муқаддасон Кирилл ва Мефодий
Азбаски падари онҳо афсаре дар як қисми Юнон буд, ки дар он бисёр славянҳо зиндагӣ мекарданд, ин ду бародари юнонӣ дар ниҳоят миссионерон, муаллимон ва ҳомии халқҳои славянӣ шуданд. Пас аз як курси дурахшони таҳсил, Кирилл (Константин ном дошт, то даме ки пеш аз маргаш роҳиб шуд) ҳокимияти як ноҳияро рад кард, зеро бародараш дар байни аҳолии славянизабон пазируфтааст. Сирил ба дайре, ки бародари ӯ Мефодий пас аз чанд сол дар як мансаби давлатӣ роҳиб шуда буд, ба нафақа баромад. Тағироти қатъӣ дар ҳаёти онҳо замоне рух дод, ки герцоги Моравия аз Императори Шарқ Майкл дар бораи истиқлолияти сиёсӣ аз ҳукмронии Олмон ва автономияи калисо (дорои рӯҳониён ва литургияи худ) хоҳиш кард. Сирил ва Мефодий вазифаи миссионериро ба ӯҳда гирифтанд. Аввалин кори Сирил ихтирои алифбо буд, ки то ҳол дар баъзе литургияҳои шарқӣ истифода мешуд. Пайравони ӯ эҳтимолан алифбои кириллиро ташаккул додаанд. Онҳо якҷоя Инҷилҳо, таронаҳо, мактубҳои Павел ва китобҳои литургиро ба славянӣ тарҷума карданд ва литургияи славяниро эҷод карданд, ки он замон хеле номунтазам буд. Ин ва истифодаи ройгони онҳо аз забони маъмулӣ дар мавъиза боиси мухолифати рӯҳониёни Олмон шуд. Усқуф аз муқаддас кардани усқуфҳо ва коҳинони славянӣ саркашӣ кард ва Кирил маҷбур шуд ба Рум муроҷиат кунад. Ҳангоми сафари худ ба Рум, ӯ ва Мефодий аз дидани литургияи нави худ аз ҷониби Попи Рим Адриани II шод буданд. Сирил, ки чанд муддат маъюб буд, дар Рум 50 рӯз пас аз гирифтани одатҳои монавӣ даргузашт. Мефодий 16 соли дигар кори миссияро идома дод. Вай барои ҳама халқҳои славянӣ легати папа буд, усқуфи муқаддас буд ва сипас ба ӯ биниши бостонӣ (ҳоло дар Ҷумҳурии Чех) таъин шудааст. Вақте ки қисми зиёди қаламрави қаблии онҳо аз тобеияти онҳо хориҷ карда шуд, усқуфҳои Бавария бо тӯфони шадиди иттиҳомот алайҳи Мефодий интиқом гирифтанд. Дар натиҷа, Императори Луи Олмон Мефодийро барои се сол бадарға кард. Попи Ҷон VIII озодии ӯро ба даст овард.
Вақте ки рӯҳониёни то ҳол хашмгин Франк айбҳои худро идома медиҳанд, Методий маҷбур буд ба Рум сафар кунад, то худро аз айбҳои бидъат дифоъ кунад ва истифодаи литургияи славяниро дастгирӣ кунад. Ӯ бори дигар даъво карда шуд. Дар ривоятҳо гуфта шудааст, ки Мефодий дар як давраи табларзаи фаъолияташ дар тӯли ҳашт моҳ тамоми Китоби Муқаддасро ба славянӣ тарҷума кард. Вай рӯзи сешанбеи ҳафтаи муқаддас дар иҳотаи шогирдонаш дар калисои собораш вафот кард. Пас аз марги ӯ мухолифат идома ёфт ва кори бародарон дар Моравия ба поён расид ва шогирдонашон пароканда шуданд. Аммо бадарғаҳо таъсири муфиди паҳн кардани корҳои рӯҳонӣ, литургӣ ва фарҳангии фриҳо дар Булғористон, Чехия ва ҷануби Полша доштанд. Сарпарастони Моравия, ки махсусан аз ҷониби католикҳои чех, словак, хорват, серб ва католикҳои булғорӣ, Кирилл ва Мефодий эҳтиром карда мешаванд, барои ҳифзи ваҳдати дилхоҳ байни Шарқ ва Ғарб комилан мувофиқанд. Дар соли 1980, Попи Рум Иоанн Павел II онҳоро ҳамчун сарпарастони иловагии Аврупо таъин кард (бо Бенедикт). Рафикон: муқаддас маънои муносибат бо ҳаёти инсонро бо муҳаббати Худо дорад: ҳаёти инсон тавре ки ҳаст, бо сиёсат ва фарҳанг, зебо ва зишт, худхоҳ ва муқаддас убур карда мешавад. Барои Кирилл ва Мефодий бисёре аз салибҳои ҳаррӯзаи онҳо бо забони литургия рабт доштанд. Онҳо муқаддас нестанд, зеро онҳо литургияро ба славянӣ табдил додаанд, балки барои он ки онҳо инро бо далерӣ ва фурӯтании Масеҳ ба ҷо оварданд.