Дуо кунед ва рӯҳулқудсро тоҷ диҳед, то ки шифо талаб кунад

БА РӮИ РӮҲИ ИЛОҲ
«Биёед Рӯҳулқудс, сарчашмаи файзҳои худро ба мо рехт ва Пантикости навро дар калисо барпо кунед! Ба епископҳои худ, ба коҳинон, ба мардон ва занони диндор, ба содиқон ва ба онҳое, ки имон намеоваранд, ба сахттарини гунаҳкорон ва ба сари ҳар яки мо фуруд оед! Ба ҳама мардуми ҷаҳон, ба ҳама нажодҳо ва ба ҳар як табақа ва категорияи одамон фуруд оед! Моро бо нафаси илоҳии худ биҷунбон, моро аз ҳар гуна гуноҳ пок соз ва моро аз ҳар гуна макр ва ҳама бадӣ халос кун! Моро бо оташи худ афрӯхта, биё бисӯзонем ва худро дар муҳаббати ту истеъмол кунем! Ба мо таълим диҳед, то фаҳмем, ки Худо ҳама чиз, тамоми хушбахтӣ ва шодии мост ва танҳо дар Ӯ ҳозираи мо, ояндаи мо ва ҷовидонии мост. Назди Рӯҳи Муқаддас биёед ва моро тағир диҳед, наҷот диҳед, оштӣ диҳед, муттаҳид созед ва моро тақдис кунед! Моро таълим диҳед, ки комилан аз они Масеҳ, комилан азони шумо, комилан аз Худо бошем! Мо аз шумо тавассути шафоъат ва таҳти роҳбарӣ ва ҳимояи Марями муборак, арӯси покдоманатон, модари Исо ва модари мо, маликаи сулҳ хоҳиш менамоем! Омин !.

ТОҶ

Ба номи Падар, Писар ва Рӯҳи Муқаддас.

Худоё, маро наҷот деҳ,

Парвардигоро, шитоб кунед, то ба ман кӯмак кунад.

Шаъну шараф ба Падар ...

credo

Дар донаҳои Падари мо дуо мегӯем:

Биёед рӯҳи тасаллӣ
Дилҳои мӯътамадонро пур кунед
ва дар онҳо оташи муҳаббати шуморо фурӯзон кунед.
Биёед рӯҳи тасаллӣ!

Дар бораи донаҳои Аве Мария лутфан:

Падари Муқаддас, ба исми Исо
Рӯҳи худро фиристед, то ки дунёро тағир диҳед.

Муқаддасон ба Рӯҳулқудс

Эй Рӯҳулқудс
Муҳаббате, ки аз Падар ва Писар бармеояд
Манбаи бепоёни файз ва ҳаёт
Мехоҳам шахсамро ба ту бахшам,
гузаштаи ман, ҳозира, ояндаи ман, хоҳишҳои ман,
интихобҳоям, қарорҳоям, фикрҳоям, ҳавасҳои ман,
ҳамаи он чизе, ки ба ман тааллуқ дорад ва он чизе, ки ман ҳастам.

Ҳар касе, ки ман мулоқот мекунам, фикр мекунам, ман медонам, киро дӯст медорам
ва ҳама чизро дар ҳаёти ман бо иртибот бо:
ҳама аз қувваи нури шумо, гармӣ ва осоиштагии шумо баҳра хоҳанд бурд.

Ту Худованд ҳастӣ ва ҳаёт деҳ
ва бе Қуввати шумо ҳеҷ коре бе айб нест.

Эй Рӯҳи муҳаббати ҷовидонӣ
ба дили ман ворид шавед, онро нав кунед
ва онро бештар ба монанди дили Марям табдил диҳед.
то ки ман ҳозир ва абадан бошам.
Маъбад ва хаймаи ҳузури илоҳии шумо.