ТЕ ДЕУМ

Туро ҳамду сано мегӯем, Худо *
мо шуморо Худованд эълон мекунем.
Эй Падари ҷовидонӣ,
тамоми замин шуморо дӯст медорад.

Фариштаҳо ба шумо месароянд *
ва ҳамаи қувваҳои афлок
Муқаддас, Муқаддас, Муқаддас *
Худованд Худои олам.

Осмон ва замин *
онҳо аз ҷалоли Ту пур шудаанд.
Хорҳои ҳаввориён ба шумо маъқуланд *
ва сафи сафеди шаҳидон;

Овози анбиё бо ҳамду санои шумо ҷамъ меояд; *
калисои муқаддас ҷалоли шуморо эълон мекунад,
писари ягонаи худро парастиш кунед,
ва Параклети Рӯҳулқудс.

Эй Масеҳ, Подшоҳи ҷалол,
Писари абадии Падар,
шумо аз модари бокира таваллуд шудаед *
барои наҷоти инсон.

Ғолиби марг, *
шумо Малакути Осмонро барои имондорон кушодаед.
Ту ба ямини Худо нишаста, дар ҷалоли Падар. *
Шумо дар охири вақти доварӣ ба ҷаҳон хоҳед омад.

Фарзандони худро наҷот деҳ, Худовандо *
ки бо хуни гаронбаҳои худ харидаед.
Моро дар ҷалоли худ қабул кун
дар калисои муқаддасон.

Халқи худро наҷот деҳ, Худовандо!
фарзандони худро ҳидоят ва ҳимоя кунед.
Мо ҳамарӯза шуморо баракат медиҳем, *
мо исми туро то абад ситоиш мекунем.

Имрӯз сазовор аст, Худовандо!
моро бе гуноҳ муҳофизат кунад.
Бигзор раҳмати шумо ҳамеша бо мо бошад: *
мо ба шумо умед бастаем.

Ба мо раҳм кун, эй Худованд!
pietà di noi.
Шумо умеди мо ҳастед,
мо абадан нахоҳем монд