Ман ба шумо дар бораи ваъдаи бузурги Исо нақл мекунам, ки кам касон медонанд

Дар соли 1672 ба як духтари ҷавони фаронсавӣ, ки ҳоло бо номи Санта Маргерита Мария Алакоко маъруф аст, Парвардигори мо ба тарзи махсус ва амиқе ташриф овард, ки он ҷаҳонро дигаргун кунад. Ин ташриф шарораи садоқати Дили Муқаддаси Исо буд.Маҳз ташрифҳои сершумор Масеҳ садоқатро ба Дили Муқаддас шарҳ дод ва чӣ гуна ӯ мехост, ки одамон онро амалӣ кунанд. Барои беҳтар фаҳмидани муҳаббати бепоёни Писари Худо, ки дар ҷисм таҷассум ёфтааст, дар ҳаваси ӯ ва дар муқаддасоти зебои қурбонгоҳ ба мо лозим буд, ки инъикоси намоёни ин муҳаббатро ба даст орем. Пас аз он ӯ фазилатҳои зиёдеро ба эҳтироми Дили Муқаддаси Худ нисбат дод. "Бубинед ин Дил, ки мардҳоро ин қадар дӯст медошт!" Диле дар оташи муҳаббати тамоми инсоният тасвире буд, ки Парвардигори мо талаб карда буд. Оташе, ки метаркад ва фаро мегирад, муҳаббати шадидро нишон медиҳад, ки ӯ моро дӯст медошт ва пайваста моро дӯст медорад. Тоҷи хорҳо, ки Дили Исоро иҳота мекунад, рамзи захме мебошад, ки ба ӯ расонида шудааст, зеро носипосӣ, ки мардон муҳаббати ӯро бармегардонанд. Дили Исоро бо салиб боло бурданд, боз як шаҳодати муҳаббати Парвардигори мо нисбати мост. Вай ба мо алалхусус аз марги талх ва марги худ хотиррасон мекунад. Садоқат ба Дили Муқаддаси Исо дар лаҳзае сар зад, ки Дили Илоҳиро найза сӯрох кард, захм то абад дар дили Ӯ монд. Ва дар ниҳоят, шуоъҳои атрофи ин Дили бебаҳо лутфу марҳамати бузургест, ки аз садоқат ба Дили Муқаддаси Исо сарчашма мегиранд.

«Ман ба ҳадяҳои файзи худ барои онҳое, ки онҳоро дар дили ман меҷӯянд, на маҳдудият ва на андозае гузоштам!«Парвардигори мубораки мо амр фармудааст, ки ҳамаи онҳое, ки мехоҳанд ба Дили Муқаддаси Исо садоқатмандӣ зоҳир кунанд, бояд эътироф ва қабули Уммати Муқаддасро зуд-зуд ба даст оранд, алахусус дар рӯзи ҷумъаи аввали ҳар моҳ. Ҷумъа аз он ҷиҳат муҳим аст, ки он рӯзи ҷумъаи хубро дар хотир дорад, вақте ки Масеҳ оташинро ба даст гирифт ва ҷони худро барои бисёриҳо бахшид. Агар мо рӯзи ҷумъа ин корро карда натавонистем, ӯ моро даъват кард, ки нуқтаи қабули Евхаристи муқаддасро рӯзи якшанбе ва ё дар рӯзи дигар бо мақсади таъмир ва кафорат ва шодмонӣ дар Қалби Наҷотдиҳандаи худ нишон диҳем. Вай инчунин хоҳиш кард, ки бо эҳтиром кардани тасвири Дили Муқаддаси Исо ва ибодатҳо ва қурбониҳое, ки аз рӯи муҳаббат ба ӯ ва барои табдили гунаҳкорон карда мешавад, содиқиро нигоҳ дорад. Худованди мубораки мо пас St.

ВА PRДАИ БУЗУРГ - Ман ба шумо дар раҳмати аз ҳад зиёди дилам ваъда медиҳам, ки муҳаббати пурқудрати ман ба ҳамаи онҳое, ки дар нӯҳ моҳи пайдарпай дар рӯзи ҷумъаи аввал муошират мекунанд, қабул кунед, файзи тавбаи охиринро хоҳад дод: онҳо дар мусибати ман нахоҳанд мурд, ва бидуни гирифтани Муқаддаси онҳо. Дили илоҳии ман дар ин лаҳзаи охирин паноҳгоҳи бехатарии онҳо хоҳад буд. Бояд қайд кард, ки барои ба даст овардани ваъдаи БУЗУРГ, ки нӯҳ ҷумъа бояд ба ифтихори Дили Муқаддаси Масеҳ анҷом дода шавад, яъне садоқатмандӣ зоҳир намоед ва ба Дили Муқаддаси Ӯ муҳаббати беандоза дошта бошед. Онҳо бояд рӯзи ҷумъаи якуми моҳ дар тӯли нӯҳ моҳи пай дар пай бошанд ва бояд Муқаддаси муқаддас қабул карда шавад. Агар касе аз рӯзи ҷумъаи аввал оғоз карда, дигаронро нигоҳ надошт, бояд аз нав оғоз кард. Барои ба даст овардани ин ваъдаи ниҳоӣ бояд қурбониҳои зиёде ба харҷ дода шаванд, аммо файз ҳангоми қабули Ҷамъияти муқаддас дар рӯзи ҷумъаи аввал тавсифнопазир аст!