Инҷили имрӯза 12 сентябри соли 2020 бо суханони Попи Франсис
ХОНДАНИ РӮЗ
Аз номаи якуми ҳаввории Павлус ба Қӯринтиён
1Кор 10,14-22
Азизон, аз бутпарастӣ дур шавед. Ман ҳамчунон бо одамони оқил сухан мегӯям. Худатон мулоҳиза кунед, ки чӣ мегӯям: косаи баракат, ки мо онро баракат медиҳем, оё ин шарик бо хуни Масеҳ нест? Ва ноне, ки мо мешиканем, оё ин робита бо бадани Масеҳ нест? Азбаски нон танҳо як аст, мо, гарчанде ки бисёрем, як бадан ҳастем: ҳамаи мо ба як нон шарик мешавем. Ба Исроил аз рӯи ҷисм назар кунед: оё онҳое ки қурбониҳоро қурбонӣ мекунанд, дар шарикӣ бо қурбонгоҳ нестанд?
Пас ман чӣ гуфтан мехоҳам? Он гӯште, ки барои бутҳо қурбонӣ карда мешавад, ба чизе арзиш дорад? Ё ин ки бут ба чизе арзанда аст? Не, аммо ман мегӯям, ки он қурбониҳо ба девҳо тақдим карда мешаванд, на ба Худо.
Ҳоло, ман намехоҳам, ки шумо бо девҳо муошират кунед; шумо наметавонед косаи Худованд ва косаи девҳоро бинӯшед; шумо наметавонед дар мизи Худованд ва дар ҷадвали девҳо иштирок кунед. Ё мо мехоҳем рашки Худовандро барангезем? Оё мо аз ӯ тавонотарем?
Инҷили рӯз
Аз Инҷили Луқо
Лк 6,43-49
Он вақт Исо ба шогирдонаш гуфт:
«Дарахти хубе нест, ки меваи бад диҳад ва ҳеҷ дарахти бад нест, ки меваи хуб диҳад. Дар асл, ҳар як дарахт бо меваи худ шинохта мешавад: аз хор хор анҷир гирифта намешавад ва ё ангур аз бех нест.
Одами нек аз ганҷинаи неки дилаш чизи хубро берун меорад; одами бад аз ганҷинаи бадаш бадиро берун мекашад: даҳонаш дарвоқеъ он чизеро, ки аз дил мерезад, ифода мекунад.
Чаро шумо маро мехонед: "Худовандо, Худовандо!" ва шумо он чиро, ки ман мегӯям, иҷро намекунед?
Ҳар касе, ки наздам меояд ва суханони маро мешунавад ва дар амал татбиқ мекунад, ман ба шумо нишон медиҳам, ки ӯ кист: вай ба одаме монанд аст, ки хона месозад, хеле чуқур кофта, таҳкурсиро ба санг гузоштааст. Вақте ки обхезӣ омад, дарё ба он хона бархӯрд, аммо онро ба ҳаракат дароварда натавонист, зеро он хуб сохта шудааст.
Аз тарафи дигар, онҳое, ки гӯш мекунанд ва дар амал татбиқ намекунанд, ба марде монанданд, ки дар замин хона бунёд кардааст, бе таҳкурсӣ. Дарё ба он зад ва он фавран фурӯ рехт; ва харобии он хона бузург буд ».
СУХАНОНИ ПАДАРИ МУҚАДдас
Санг. Худованд чунин аст. Онҳое, ки ба Худованд эътимод доранд, ҳамеша мутмаин хоҳанд буд, зеро пояҳои онҳо бар санг аст. Инро Исо дар Инҷил мегӯяд. Он дар бораи марди оқиле сухан меронад, ки хонаи худро бар санг сохтааст, яъне ба эътимод ба Худованд, дар чизҳои ҷиддӣ. Ва ин эътимод низ маводи пурарзиш аст, зеро таҳкурсии ин сохтмони ҳаёти мо боэътимод аст, мустаҳкам аст. (Санта Марта, 5 декабри соли 2019